ΠΟΪΝΤΕΡ

Σκύλος φτιαγμένος για κυνήγι. Μόνο αυτός που δεν γνωρίζει τη φυλή δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει ένα Πόιντερ. Είναι ένας σκύλος για το κυνήγι. Φτιαγμένος να υπηρετεί το τουφέκι έχοντας σα μεγαλύτερο προτέρημα την ποιότητα της όσφρησης, τη δύναμη, το νεύρο, την απληστία, τη μεγάλη θέληση να κυνηγά με τέτοιο πάθος που το κάνει να μη νοιώθει τον πόνο, την κούραση και την εξάντληση! Με μία φράση: ότι κάνει το κάνει στο κόκκινο!

Η ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ POINTER. ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ…

Καταγωγή απο την Ισπανία
Ο πρώτος που ασχολήθηκε να οριοθετήσει το Πόϊντερ ήταν ο Γουϊλιαμ Αρκράϊτ. Ένας Άγγλος ο οποίος άρχισε το 1900 και για 30 χρόνια να μαζεύει στοιχεία. Το σημερινό Πόιντερ είναι Αγγλικής καταγωγής. Ο Αρκράϊτ οριοθέτησε το Πόϊντερ χωρίς όμως να δώσει τις ακριβείς διαστάσεις σε σχέση με το ύψος στο ακρώμιο.

Τα αίματα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι αρκετά κι έχουν διαμόρφώσει το χαρακτήρα και τις ικανότητές του Πόιντερ.
– Μπουλντόγκ: Θάρρος και ορμή
– Μπλουντχάουντ: Εξαίρετη όσφρηση
– Γκρέϋχάουντ: Ελαφριά κατασκευή και ανάπτυξη ταχύτητας
– Μπουλ τεριέ: Πείσμα, δύναμη και λευκό χρώμα.

Το πρότυπο της φυλής
ΠΡΟΤΥΠΟ F.C.I No 1
Χώρα καταγωγής: Βρετανία
Κατάταξη: Ομάδα 7 (Δείκτες Βρετανικοί)

Χαρακτηριστικά
Αριστοκρατικό. Εναργής, μ’ εμφάνιση δύναμης, αντοχής και ταχύτητας.

Χαρακτήρας & συμπεριφορά
Ευγενής με ήπια διάθεση.

Γενική εμφάνιση
Συμμετρική και καλή κατασκευή συνολικά, το γενικό περίγραμμα είναι ένα σύνολο κομψών καμπυλών. Ισχυρή αλλά και «λυγερή» εμφάνιση.

Κεφαλή & κρανίο
Κρανίο μετρίου εύρους σε αναλογία με το μήκος του ρύγχους, καλά διαγραμμένο (σαφώς καθορισμένο) «στοπ», προτεταμένο ινιακό οστούν. Μύτη και περίγραμμα βλεφάρων σκουρόχρωμα, αλλά μπορούν να είναι ανοικτότερης απόχρωσης στην περίπτωση λευκού και λεμονί σκύλου. Ρουθούνια πλατιά, μαλακά και υγρά. Ρύγχος κάπως κοίλο, τελειώνει εμπρός στο επίπεδο των ρουθουνιών, δίνοντας μία ελαφρώς «δισκοειδή» εμφάνιση προσώπου. Ελαφρά εσοχή κάτω από τα μάτια, τα οστά των παρειών δεν προεξέχουν, καλά ανεπτυγμένα μαλακά χείλη.

Μάτια
Ίσης απόστασης από την ινιακή απόφυση και από τα ρουθούνια, λαμπερά και με καλοσυνάτη έκφραση. Είτε φουντουκί είτε καστανά ανάλογα με το χρώμα του τριχώματος. Το βλέμμα δεν είναι θρασύ ούτε έντονο ούτε χαμηλώνει προς τη μύτη (σκυθρωπό, χαμηλόθωρο).

Αφτιά
Πτερύγια (δέρμα) λεπτά, αρκετά ψηλά τοποθετημένα, κείνται κοντά στο κεφάλι, μετρίου μήκους, ελαφρώς μυτερά στις άκρες.

Στόμα
Σιαγόνες ισχυρές με τέλειο κανονικό και πλήρες ψαλιδόσχημο κλείσιμο, δηλαδή τα πάνω δόντια υπερκαλύπτουν σφικτά τα κάτω και φύονται κάθετα στις γνάθους.

Λαιμός
Μακρύς, μυώδης, ελαφρά τοξωτός, υψώνεται καθαρά από τους ώμους και χωρίς χαλαρότητα δέρματος στο λαρύγγι.

Εμπρός μέλη
Ωμοπλάτες μακριές, πλαγιασμένες και καλά κεκλιμένες προς τα πίσω. Στήθος ακριβώς όσο φαρδύ χρειάζεται γι άφθονο καρδιακό χώρο. Στέρνο καλά κατεβασμένο στο επίπεδο των αγκώνων. Εμπρόσθια σκέλη ίσια και σταθερά, με καλό οβάλ κόκαλο και τους νευρώνες (τένοντες/συνδέσμους) στο πίσω μέρος τους ισχυρούς κι εμφανείς. Η άρθρωση του γόνατος (ταρσού) είναι επίπεδη στην ευθεία του σκέλους και προεξέχει πολύ λίγο εσωτερικά. Μετακάρπια ευμήκη ισχυρά κι ελαστικά. Ελαφρώς επικλινή.

Κορμός
Καλά εκτεταμένες πλευρές που έρχονται αρκετά προς τα πίσω πέφτοντας σταδιακά προς την ισχυρή, μυώδη κι ελαφρά καμπύλη οσφύ. Βραχεία μέση. Τα πάνω άκρα των οστών της λεκάνης έχουν καλό διάστημα μεταξύ τους και προεξέχουν στην κορυφή όχι όμως πιο πάνω από το επίπεδο της ράχης.

Πίσω μέλη
Πολύ μυώδη. Καλά γωνιωμένα γόνατα. Καλή έκταση μηρού και κνήμης. Ταρσοί χαμηλά.

Πόδια
Οβάλ, σφικτά με κεκαμμένες φάλαγγες και καλά «μαξιλάρια» στα πέλματα.

Ουρά
Μέσου μήκους, χονδρή στη ρίζα λεπταίνει προοδευτικά προς την άκρη. Καλά καλυμμένη με κλειστή τρίχα, κρατιέται στο επίπεδο της ράχης χωρίς στροφή προς τα πάνω.

Κίνηση / Διασκελισμός
Ομαλός, καλύπτει άφθονο έδαφος. Ώθηση από το πίσω μέρος, οι αγκώνες δε στρέφονται μέσα ή έξω. Σαφέστατα όχι κίνηση χάκνεϋ (σ.σ: υπερβολική άρση των εμπρός σκελών όπως του χάκνεϋ πόνυ).

Τρίχωμα
Φίνο, κοντό, σκληρό και ομοιόμορφα διαμοιρασμένο, εντελώς λείο και ίσιο με σαφή λάμψη.

Χρώμα
Τα συνηθισμένα χρώματα είναι λεμονί και άσπρο, πορτοκαλί και άσπρο, συκωτί και άσπρο, μαύρο και άσπρο. Τα μονόχρωμα και τρίχρωμα είναι επίσης σωστά.

Μέγεθος
Επιθυμητά ύψη στο ακρώμιο: αρσενικοί 63-69εκ, θηλυκές 61-66εκ.

Ελαττώματα
Κάθε απομάκρυνση από τα προαναφερθέντα πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η αυστηρότης με την οποία το σφάλμα αντιμετωπίζεται πρέπει να είναι ευθέως ανάλογη του βαθμού του.

Σημείωση: Τ’ αρσενικά ζώα πρέπει να έχουν δύο προφανώς φυσιολογικούς όρχεις που έχουν κατέβει τελείως μέσα στο όσχεο.

Συνοψίζοντας, οι Άγγλοι παρ’ όλο που έχουν περάσει σχεδόν 90 χρόνια, δε συμπλήρωσαν τον αγγλικό εθνικό τύπο (standard) του Πόιντερ. Κι ενώ το Πόιντερ έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως ως το σπουδαιότερο σκυλί φέρμας, άφησαν το στάνταρ ως έχει. Φτωχό, αόριστο και με πολλές ελλείψεις. (παρ’ όλ’ αυτά σήμερα ισχύει το αγγλικό πρότυπο του πόιντερ).

Επειδή όμως υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον, άρχισαν ορισμένες χώρες ν’ ασχολούνται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και να προσπαθούν να το οριοθετήσουν ακριβέστερα. Έτσι στην Ιταλία (γύρω στο 1950) ο κτηνίατρος Τζιουζέπε Σολάρο –μεγάλος δάσκαλος της κυνοτεχνίας και κυνογνωσίας- οριοθέτησε στο Πόιντερ όλες της διαστάσεις του. Τα στάνταρ του σε σχέση με το ύψος στο ακρώμιο.

Χαρακτηριστικά
Σκύλος έντονα δραστήριος, έξυπνος, ταχύς, μ’ έντονη προσωπικότητα. Δεν χρειάζεται τους ανθρώπους. Απλά τους αποδέχεται… Μεσόμορφος τύπος με ύψος (για τα ιταλικά πρότυπα) 59-62cm (αρσενικά) και 57 – 60cm (θυληκά). Στην Αγγλία τ’ αντίστοιχα ύψη είναι 63 – 69 και 61 – 66. Σκύλος δείκτης (φέρμας), αθλητής, ακούραστος καλπαστής, ορμητική ψυχή και γρήγορος ερευνητής. Το χαρακτηριστικό της εργασίας του είναι οι απότομες φέρμες και ο τρόπος που προσεγγίζει το θήραμα.

Χρώμα
Πορτοκαλί-άσπρο ή λεμονί-άσπρο ή συκωτί-άσπρο ή μαύρο-άσπρο. Επίσης, αποδεκτά είναι τα μονόχρωμα για τα παραπάνω χρώματα καθώς και τα τρίχρωμα.

Δέρμα
λεπτό και τρίχωμα βραχύ και λαμπερό.

Γενική εμφάνιση
Κεφάλι
Δολιχοκεφαλία. Το ολικό μήκος του είναι 40% του ύψους στο ακρώμιο. Το μήκος του ρύγχους πρέπει να είναι το μισό του ολικού μήκους του κεφαλιού. Οι κρανιοπροσωπικές γραμμές (άξονες) να είναι συγκλίνοντες. Δεν πρέπει ποτέ να έχει ρυτίδες. Πρέπει να έχει απόλυτα στεγνό δέρμα.

Ακρορρίνιο
Ανασηκώνεται κάπως πάνω στην οριζόντια γραμμή του ρινικού καλάμου. Δεν προεξέχει από τη μπροστινή κάθετη γραμμή των χειλιών. Το ακρορίνιο πρέπει να είναι υγρό με ανοικτά ρουθούνια. Ο χρωματισμός πρέπει να έχει το χρώμα των σκούρων κηλίδων του τριχώματος.

Ρινικός κάλαμος
Ευθύς. Το πλάτος του μετρούμενο στο μέσο του μήκους του, πρέπει να φθάνει το 20% του ολικού μήκους του κεφαλιού ή το 40% του μήκους του ίδιου του ρινικού καλάμου.

Χείλη
Να κάνουν ημικύκλιο (∩) και όχι (٨). Πρέπει να είναι λεπτά, όχι κρεμαστά ή χαλαρά. Όταν τα χείλη έχουν σχήμα (٨) οι πλάγιες όψεις του ρύγχους είναι συγκλίνοντες.

Δόντια
Ψαλιδοδοντία όχι προγναθισμός ή οπισθογναθισμός.

Στοπ
Έντονο.

Αυτιά
Τριγωνικό σχήμα. Βάση πλατιά και «φυτρώνει» πάνω από την ευθεία του ματιού.

Μάτια
Σε υπομετωπική θέση, στρογγυλά με βλέμμα κεραυνοβόλο. Φλογερό χρώμα σκούρο. Τα βλέφαρα σχεδόν στρογγυλά. Όχι αμυγδαλωτά. Αυτό που καθορίζει το μέγεθος του ματιού είναι τα βλέφαρα. Όχι σχιστά μάτια. Το Πόιντερ κοιτάζει ευθεία μπροστά και μακρυά και όχι στα πόδια του. Αυτό γίνεται λόγω της κατασκευής και του χαρακτήρα του.

Λαιμός
Μακρύς και μυώδης . Το μήκος του είναι όσο και το μήκος του κεφαλιού. 40% του ύψους στο ακρώμιο. Η περίμετρος είναι τα 2/3 του ύψους στο ακρώμιο. Είναι όρθιος σε ομαλή στάση και οριζόντιος κατά τον καλπασμό. Δεν πρέπει να έχει χαλαρό δέρμα (προγούλι).

Ωμοπλάτη
Το μήκος της είναι το ¼ του ύψους στο ακρώμιο ή το 27% του ύψους στο ακρώμιο. Η γωνία της σε σχέση με το βραχίωνα είναι 90ο . Η κλίση της στην οριζόντια είναι 45ο έως 50ο. Οι άκρες των ωμοπλατών πρέπει να είναι κοντά μεταξύ τους (1,5cm περίπου).

Βραχίονας
Η κλίση του μικρότερη από της ωμοπλάτης. 60ο έως 70ο στην οριζόντια γραμμή και το μήκος του το 30% του ύψους στο ακρώμιο.

Αντιβράχιο
Οστό ισχυρό. Η τομή του είναι ωοειδής. Είναι εφοδιασμένο με τον ισχυρό οπίσθιο τένοντα. Η καρποωλένια αύλακα πρέπει να είναι καλά εμφανής. Το μήκος του είναι ίδο με το μήκος του βραχίονα (30% του ύψους στο ακρώμιο). Οι αγκώνες δεν πρέπει να είναι σφικτοί ούτε ανοιχτοί. Η άκρη του αγκώνα πρέπει να βρίσκεται μπροστά από την κατακόρυφο που πέφτει από την πισινή άκρη της ωμοπλάτης.

Καρπός
Ευκίνητος και στεγνός και με το πίσω κόκκαλο να εξέχει καλά (μπιζέλι).

Μετακάρπιο
Πρέπει να είναι επίπεδο από εμπρός προς τα πίσω και ακολουθεί την κάθετη γραμμή του αντιβραχίου (όπως το παρατηρούμε από μπροστά).

Ακροπόδιο
Ωοειδές (πόδι λαγού), δάκτυλα ενωμένα. Σκούρα πέλματα και νύχια.

Κορμός
Μήκος μετρούμενο από το στέρνο. Η ωμοπλατο-βραχιονική γωνία έως το πίσω άκρο του ισχίου είναι ίσο με το ύψος στο ακρώμιο.

Θώρακας
Ευρύς. Κατεβαίνει έως τον αγκώνα. Τα πλευρά είναι κυρτά και τα πλευρικά τόξα πρέπει να είναι αρκετά ανοικτά (ελεύθερα). Η μασχάλη όσο γίνεται βαθύτερη με αποτέλεσμα ο βραχίονας να έχει μεγαλύτερη έκταση. Ψευδοπλευρές: ελεύθερες. Δε συνδέονται με το στέρνο.

Ράχη (ραχιαία γραμμή)
Ευθεία. Το μήκος της είναι το 31% του ύψους στο ακρώμιο.

Οσφύς
Τετράγωνη. Το μήκος της γύρω στο 1/5 του ύψους στο ακρώμιο. Το πλάτος ίσο με το μήκος.

Νώτα – Λεκάνη
Τα νώτα πρέπει να είναι μυώδη. Η λεκάνη όσο το δυνατόν μακριά και οριζόντια με κλίση περίπου 15 – 20 μοίρες.

Ουρά
Η ποιότητα της ουράς καθορίζει το pedigree του σκύλου. Χοντρή στη βάση, λεπταίνει προοδευτικά χωρίς κόμπους και με μήκος το 50% του ύψους στο ακρώμιο. Η λεπτή ουρά δείχνει μία αδύνατη σπονδυλική στήλη.

Πίσω σκέλη
Μήκος το 33% του ύψους στο ακρώμιο.

Εμπρός σκέλη
Ευθυτενή και στερεά με καλοσχηματισμένα και ωοειδή οστά. Με ισχυρούς και ευκρινείς οπίσθιους τένοντες. Ο καρπός λείος στην ίδια κάθετο του σκέλους. Μετακάρπια μακριά, ισχυρά κι ελαστικά.

Κνήμη
Ισχυρή. Η κνημιαία αύλακα είναι έντονη και πολύ φανερή η εξωτερική σαφηνής φλέβα. Τόσο που να φαίνεται σαν ισχυρό κορδόνι. Το μήκος της είναι το ίδιο με του μηρού (33% του ύψους στο ακρώμιο).

Ταρσός
Η απόσταση από το πέλμα έως την άκρη του ταρσού (κότσι) δεν πρέπει να ξεπερνά το 27,3% του ύψους στο ακρώμιο.

Μετατάρσιο
Στεγνό. Παρατηρούμενο από πίσω πρέπει να βρίσκεται στην κάθετο σε τέλεια ευστάθεια. Βλέποντάς το από πλάγια πρέπει να βρίσκεται πίσω από την κατακόρυφο που κατεβαίνει από την άκρη του γλουτού στη γη με μήκος τουλάχιστον όσο είναι το μήκος ενάμισυ ακροποδίου.

Ακροπόδιο
Λιγότερο ωοειδές από το μπροστινό. Κλειστά δάκτυλα.

Ελαττώματα αποκλεισμού

Κεφάλι: Αποκλίνοντες άξονες
Ακρορίνιο: Ολικός αποχρωματισμός
Ρινικός κάλαμος: Κυρτός (προβάτειος)
Μάτι: Γαλαζόχρωμο, ολικός αποχρωματισμός βλεφάρων, αλλοιθωρία
Σιαγόνες: Οπισθογναθισμός, έντονος προγναθισμός
Γεννητικά όργανα: Κρυψορχιδία, μονορχιδία
Ουρά: Ανουρισμός, βραχυουρισμός
Σκέλη: Παρουσία παράνυχων (πίσω)
Χρώμα τριχώματος: Σχιστόλιθος, μολυβί, τιγροειδές
Δέρμα: Ολικός αποχρωματισμός του ακρορινίου και των βλεφάρων
Ύψος στο ακρώμιο: Ανεπαρκές ή υπερβολικό
Βηματισμός: Πλαγιοβάδισμα, συνεχής τροχασμός (τροκ) στην έρευνα.