Ένας ιππότης να μας φυλάει. Βλέμμα ζωηρό και ερευνητικό, πεισματάρης και προσεκτικός, πιστός στο αφεντικό του και πανέτοιμος να αναλάβει δράση, ο Βελγικός Ποιμενικός είναι ένας από τους καλύτερους σκύλους φύλακες…

Η αρμονική κατασκευή του και το ψηλό κράτημα του κεφαλιού τού δίνουν την εντύπωση της ρωμαλέας κομψότητας. Ένας αληθινός ιππότης. Ένας σκύλος έξυπνος, γεμάτος ζωντάνια, φτιαγμένος ν’ αντέχει στις κλιματολογικές μεταβολές, που κατεβαίνει στις εκθέσεις μόνος του, χωρίς φυσική επαφή με τον χειριστή.

Πέρασε στην ιστορία
Βέλγιο, τέλη 19ου αιώνα. Κάποιοι ενθουσιώδεις κυνόφιλοι αποφασίζουν να… συμμαζέψουν τα τσοπανόσκυλα της χώρας τους. Έτσι υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Α. Ρεούλ, της κτηνιατρικής Σχολής του Κιούρεγχεμ, ιδρύουν στις 29 Σεπτεμβρίου 1891, στις Βρυξέλλες, τον πρώτο όμιλο Βελγικού Ποιμενικού. Την ίδια χρονιά, στο Κιουρεγχέμ, ο καθηγητής Α. Ρεούλ συγκεντρώνει 117 σκύλους για να αξιολογήσει και να επιλέξει τα καλύτερα δείγματα της φυλής.Ο καθηγητής Ρεούλ περνά στην ιστορία ως ο ιδρυτής της φυλής, καθώς διαίρεσε τα τσοπανόσκυλα του Βελγίου σε τέσσερεις ποικιλίες σκύλων.

1.  Βελγικά Ποιμενικά (με μακρύ τρίχωμα μαύρο)
2.  Βελγικά Ποιμενικά (με μακρύ τρίχωμα πυρόξανθο)
3.  Βελγικά Ποιμενικά (με κοντό τρίχωμα καστανοπυρόξανθο με μαύρη μάσκα)
4.  Βελγικά Ποιμενικά (με σκληρό γκρίζο σταχτό, καστανοπυρόξανθο τρίχωμα)

Το 1901, οι πρώτοι Βελγικοί Ποιμενικοί γράφονται στο βιβλίο επιβητόρων της Βασιλικής Εταιρείας Σαιντ-Υμπέρ (L.O.S.H.), ενώ το 1910 –μετά από μεγάλη προσπάθεια κτηνιάτρων, εκτροφέων και κυνόφιλων της φυλής– διορθώνονται τα ελαττώματα με αποτέλεσμα να σταθεροποιηθεί ο τύπος και ο χαρακτήρας του Βελγικού Ποιμενικού.

Χρησιμότητα 
Αρχικά ποιμενικός σκύλος, σήμερα εργασιακός σκύλος (φύλαξη, άμυνα, ιχνηλασία κ.ά.) και ένας πολλαπλά υπηρεσιακός σκύλος, όπως και οικογενειακός.
Κατάταξη F.C.I. (μεσότιτλος)
Ομάδα 1 Ποιμενικοί Καυκάσου Βοοειδών (εκτός ελβετικών Σκύλων Βοοειδών). Τμήμα 1, Ποιμενικοί με εξετάσεις εργασίας.

Μορφολογία
Κεφάλι: Μακρύ χωρίς υπερβολή, ευθύγραμμο, καλά λαξευμένο και στεγνό κρανίο και ρύγχος σχεδόν ίσα σε μήκος, με μια πολύ μικρή υπεροχή του ρύγχους.
Πρόσωπο: Μέσου μήκους, λεπταίνει βαθμιαία προς τη μύτη. Η φανταστική γραμμή που προεκτείνεται από το κρανίο είναι παράλληλη με το ρύγχος.
Στόμα: Με καλό άνοιγμα.
Χείλη: Λεπτά, σφικτά και με έντονη χρωστική.
Οδοντοστοιχία: Σαγόνια δυνατά, άσπρα δόντια κανονικά και ισχυρά, τοποθετημένα στις πλήρεις ανεπτυγμένες σιαγόνες.
Μάτια: Μέσου μεγέθους, μοιάζουν ελαφρώς σε σχήμα αμυγδάλου, σε καστανό χρώμα, κατά προτίμηση σκούρα, τα βλέφαρα έχουν μαύρο περίγραμμα.
Αφτιά: Μάλλον μικρά τοποθετημένα ψηλά, με σαφές τριγωνικό σχήμα, καλά στρογγυλεμένα στη βάση, μυτερά άκρα, άκαμπτα.
Λαιμός: Καλή στάση, ελαφρά μακρύς και σχεδόν κάθετος, με καλούς μύες, φαρδαίνει προοδευτικά προς τους ώμους.
Σώμα: Δυνατό και ευκίνητο. Το μήκος, από το σημείο του ώμου μέχρι το σημείο του πρωκτού, σχεδόν ίσο με το ύψος στο ακρώμιο.
Ράχη: Ίσια πλάτη, με καλούς μύες.
Καπούλια: Με καλούς μύες, με πολύ ελαφρά κλίση.
Στήθος: Λίγο φαρδύ αλλά καλά κατεβασμένο, όπως σε όλα τα ζώα μεγάλης αντοχής.
Κάτω γραμμή: Ξεκινά κάτω από το στήθος όμορφα, με αρμονική καμπύλη προς την κοιλιά.
Ουρά: Καλά τοποθετημένη, δυνατή στη βάση, μέσου μήκους, φθάνει τουλάχιστον στον ταρσό. Σε ανάπαυση κρέμεται προς τα κάτω, με την άκρη να γέρνει ελαφρά στο ύψος του ταρσού, όταν κινείται ο σκύλος σηκώνεται περισσότερο, χωρίς να περνάει την οριζόντια γραμμή της ράχης.

Άκρα – Μπροστινά άκρα
Γενική εικόνα:Συμπαγή κόκαλα αλλά όχι βαριά. Μύες στεγνοί και δυνατοί. Μπροστινά πόδια κάθετα από όλες τις πλευρές και τελείως παράλληλα όταν βλέπονται μπροστά.
Ώμος: Ωμοπλάτη μακριά και κεκλιμένη, καλά συνδεδεμένη, σχηματίζοντας αρκετή γωνία με το βραχίονα, ιδανική μέτρηση 110-115 μοίρες.
Βραχίονας: Μακρύς και αρκετά κεκλιμένος.
Αγκώνας: Σταθερός, ούτε αποκλίνει ούτε συγκλίνει.
Αντιβράχιο: Μακρύ και ευθύ.
Καρπός: Πολύ σταθερός και ξεκάθαρος.
Μετακάρπιο: Δυνατό και κοντό, κάθετο στο έδαφος όσο το δυνατόν, ή με πολύ μικρή κλίση προς τα εμπρός.
Ακρόποδες: Στρογγυλά, πόδια γάτας. Δάκτυλα με καμάρα και καλά σφικτά. Πέλματα παχιά και ελαστικά. Νύχια σκούρα και δυνατά.

Πίσω άκρα
Γενική εικόνα: Δυνατά, αλλά όχι βαριά. Σε προφίλ, τα πίσω πόδια είναι κάθετα και φαίνονται από πίσω τελείως παράλληλα.
Άνω μηρός: Μέσου μήκους, πλατύς και με ισχυρούς μύες.
Μηριαίο οστό: Περίπου κάθετο στο ισχίο. Κανονική γωνίωση.
Κνήμη: Μέσου μήκους, πλατιά και μυώδης.
Ταρσός: Κοντά στο έδαφος, πλατύς και μυώδης, μέτρια γωνίωση.
Μετατάρσιο: Ελαφρώς σε σχήμα οβάλ. Δάχτυλα με καμάρα και καλά σφικτά. Πέλματα παχιά και ελαστικά. Νύχια σκούρα και δυνατά.

Βηματισμός / Κίνηση
Ζωντανή και ελεύθερη κίνηση σε όλους τους βηματισμούς. Ο Βελγικός Ποιμενικός είναι καλός «καλπαστής», αλλά ο κανονικός βηματισμός του είναι το βάδισμα και ειδικά ο τροχασμός. Πάντα στην κίνηση, ο Βελγικός Ποιμενικός μοιάζει ακούραστος. Η κίνησή του είναι γρήγορη, ελαστική και ζωντανή. Είναι ικανός σε ξαφνικές αλλαγές κατευθύνσεως με πλήρη ταχύτητα. Λόγω του πληθωρικού χαρακτήρα του και της επιθυμίας του να φυλάει και να προστατεύει, έχει τη χαρακτηριστική τάση να κινείται με κύκλους.

Δέρμα
Ελαστικό αλλά τεντωμένο σε όλο το σώμα.

Μανδύες και ποικιλίες
Επειδή ο μανδύας διαφέρει μεταξύ των Βελγικών Ποιμενικών, έχει υιοθετηθεί ως κριτήριο για τη διάκριση μεταξύ των τεσσάρων ποικιλιών της φυλής: Γκρένενταλ, Τερβύρεν, Μαλινουά και Λακενουά.
Το Γκρένενταλ και το Τερβύρεν είναι τα μακρύτριχα. Το Μαλινουά είναι το κοντότριχο. Το Λακενουά είναι το σκληρότριχο.

Τρίχωμα
Σε όλες τις ποικιλίες το τρίχωμα πρέπει να είναι πυκνό, σφικτά εφαρμοσμένο και με καλή υφή, με μάλλινο υποτρίχωμα που σχηματίζει ένα εξαιρετικό προστατευτικό κάλυμμα. Αυτές οι τέσσερεις ποικιλίες κρίνονται ξεχωριστά και κάθε μία βραβεύεται με C.A.C., C.A.C.I.B. ή reserve.

Χρώμα
Μάσκα: Για το Τερβύρεν και το Μαλινουά, η μάσκα πρέπει να είναι πολύ τονισμένη και τείνει να περικλείει το επάνω και κάτω χείλος, τις γωνίες των χειλιών και τα βλέφαρα σε μία μόνο μαύρη ζώνη. Ένα αυστηρά ελάχιστο έξι σημείων χρωστικής που αφορά: τα δύο αφτιά, τα δύο επάνω βλέφαρα και τα δύο χείλη, επάνω και κάτω, που πρέπει να είναι μαύρα.
Μαύρη επικάλυψη: Στο Τερβύρεν και το Μαλινουά, η μαύρη επικάλυψη σημαίνει ότι οι τρίχες πρέπει να έχουν μαύρη κορυφή που σκιάζει το χρώμα της βάσης. Αυτό το μαύρισμα είναι σε κάθε περίπτωση σαν φλόγα και δεν πρέπει να είναι μεγάλα μπαλώματα ούτε ραβδώσεις. Στο Λακενουά, η μαύρη σκίαση είναι περισσότερο εκφρασμένη.
Το Γκρένενταλ είναι αποκλειστικό μαύρο.
Το Τερβύρεν είναι μόνο πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη ή γκρίζο με μαύρη επικάλυψη, με μαύρη μάσκα. Όμως, το πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη είναι πιο επιθυμητό. Το πυρόξανθο πρέπει να είναι ζεστό, ούτε φωτεινό ούτε ξεπλυμένο. Κάθε σκύλος που το χρώμα του τριχώματος είναι οτιδήποτε εκτός από πυρόξανθο με μαύρη επικάλυψη ή που δεν ταιριάζει στην επιθυμητή ένταση, δεν μπορεί να θεωρηθεί εξαίρετο δείγμα.
Το Μαλινουά είναι μόνο πυρόξανθο, με μαύρη επικάλυψη και μαύρη μάσκα.
Το Λακενουά είναι μόνο πυρόξανθο, με ίχνη από μαύρη επικάλυψη, κυρίως στο ρύγχος και την ουρά.
Σε όλες τις ποικιλίες, λίγο άσπρο είναι αποδεκτό στο στήθος και στα δάκτυλα.

Μέγεθος, βάρος και μετρήσεις
Ύψος στο ακρώμιο: Το ιδανικό ύψος στο ακρώμιο είναι κατά μέσο όρο 62 εκ. για τα αρσενικά και 58 εκ. για τα θηλυκά. Όρια είναι -2 εκ. και +4 εκ.
Βάρος: αρσενικά περίπου 25-30 κιλά και θηλυκά περίπου 20-25 κιλά.
Μετρήσεις: Κατά μέσο όρο, οι κανονικές μετρήσεις για τον ενήλικο αρσενικό Βελγικό Ποιμενικό με 62 εκ. στο ακρώμιο είναι: Μήκος σώματος (από το σημείο του ώμου μέχρι το σημείο των γλουτών) 62 εκ. Μήκος κεφαλιού 25 εκ. & μήκος ρύγχους 12,5 – 13 εκ.

Η γνώμη του ειδικού
Εκτρέφει Γερμανικούς Ποιμενικούς και Βελγικούς Ποιμενικούς τα τελευταία 30 χρόνια. Γι΄ αυτό και η γνώμη του μετράει. Ο Κώστας Ιωαννίδης (εκτροφείο Clever Canin) μιλάει στο περιοδικό για τα αγαπημένα του Γκρένενταλ. «Είναι σκύλος έξυπνος, με μεγάλη όρεξη για δουλειά, σπινθηροβόλο βλέμμα, ευκίνητος επάγρυπνος και σε επαγρύπνηση. Έτοιμος πάντα να αντεπεξέλθει στις πιο δύσκολες ανάγκες φύλαξης. Ένα σωστό κουτάβι Γκρένενταλ από σωστούς μορφολογικά γονείς κι εργασιακή κληρονομιά, γίνεται ο καλύτερος υπερασπιστής της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.

Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια, έχουν χάσει παγκοσμίως και κυρίως στο Βέλγιο τη δημοτικότητά τους. Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν όταν αρκετοί κριτές εκθέσεων, έχοντας στη δικαιοδοσία τους το «συν–πλην» του ορίου ύψους, προτιμούσαν το χαμηλότερο όριο, οπότε καθιερώθηκαν να είναι χαμηλού μεγέθους, με λεπτά κόκαλα, λεπτό κρανίο, καταλήγοντας σε λεπτή μουσούδα και αρκετές φορές βλέπουμε σκύλους φοβισμένους πάνω στο βάθρο, με την ουρά στα σκέλια. Επίσης, η ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή χωρίς κανόνες, δηλαδή έλεγχος δυσπλασίας των ισχύων, DNA και οπωσδήποτε τίτλους εργασίας, είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί η ζήτησή τους από τα σώματα ασφαλείας κάθε χώρας (στρατός, αστυνομία).

Παρ’ όλα αυτά, δεν παύει να υπάρχουν εκτροφείς σε όλο τον κόσμο οι οποίοι παρέκαμψαν τα συγκεκριμένα προβλήματα και υπάρχουν εξαιρετικά δείγματα των Γκρένενταλ, σωστά μορφολογικά και πολύ δυνατά εργασιακά ένστικτα.Τέλος, όποιος αποκτήσει ένα τέλειο Γκρένενταλ δεν θα αλλάξει ποτέ σκύλο».