Το μυστικό για ευτυχισμένη συμβίωση. H κοινωνικοποίηση του σκύλου ξεκινάει, από τον πρώτο μήνα της ζωής του και τα πρώτα μαθήματα τα δίνει η μητέρα του.

Αυτή είναι που του δείχνει πώς να κινείται καλύτερα να παίζει με τα αδελφάκια του, να τσακώνεται για την τροφή και να μαθαίνει «τρόπους» και πειθαρχία. Τι γίνεται όμως όταν το κουτάβι απομακρυνθεί από την αγκαλιά της μητέρας του κι έρθεί σπίτι μας; Ο παγκόσμιος κυνολογικός οργανισμός FCI, επιτρέπει στους εκτροφείς του να δίνουν τα κουτάβια μόνο αν έχουν συμπληρώσει τους 2 μήνες, για να έχουν πάρει τα πρώτα μαθήματα κοινωνικοποίησης από τη μητέρα τους.

Αυτοκίνητο: το πρώτο σοκ
Tο πρώτο σοκ για το κουτάβι έρχεται όταν αποχωρίζεται την ασφάλεια της μητέρας του και τη συντροφιά από τα αδερφάκια του και βρίσκεται μέσα στο άγνωστο θορυβώδες πράγμα, που το λένε αυτοκίνητο. Tο κουτάβι σας πρέπει να το μεταφέρετε αγκαλιά και όχι σε χαρτοκιβώτια ή κλουβιά μεταφοράς, γιατί αργότερα μπορεί να παρουσιάσει φόβο ή ναυτία στο αυτοκίνητο.

Καινούριο σπίτι: το δεύτερο σοκ
Kαλό είναι να μην αρχίζουν όλοι να φωνάζουν και να αλλάζει χέρια σαν να είναι λούτρινο.
Ένα αρνητικό στοιχείο είναι ότι οι κτηνίατροι για λόγους υγείας, δεν μας επιτρέπουν να κυκλοφορούμε με το κουτάβι μας έξω. Δυστυχώς λοιπόν, μέχρι να συμπληρωθούν οι εμβολιασμοί, αυτό το σημαντικό κομμάτι της ηλικίας του, το κουτάβι πρέπει να το περάσει μέσα στο σπίτι.

Περιορίστε το κουτάβι όταν δεν είναι μαζί σας σε κάποιο χώρο ασφαλή και βάλτε το από την πρώτη μέρα στην καθημερινή σας ρουτίνα. Mην πάρετε άδεια 20 μέρες για να μη μένει μόνο του και μην κάνετε ησυχία για να κοιμάται, γιατί μετά δε σας σώζει τίποτα!

Ερεθίσματα
Yπάρχουν λοιπόν κάποια ερεθίσματα μέσα στο σπίτι που πρέπει να τα συνηθίσει και να τα δέχεται χωρίς να φοβάται. Tέτοια είναι: Θόρυβοι όπως κουδούνια πόρτας, μίξερ, πλυντήριο, τηλεόραση, ηλεκτρική σκούπα, δυνατή μουσική. Μόλις τρομάξει, το φωνάζουμε και πάμε κοντά του, μπορούμε να του δώσουμε ένα μικρό χάδι και να παίξουμε μαζί του, ώστε να μη δώσει σημασία στο θόρυβο και να το συνηθίσει σιγά-σιγά.

Eπισκέψεις και άνθρωποι εκτός των οικείων: αφήστε το να τους πλησιάσει μόνο του και αν γενικά είναι επιφυλακτικό, παροτρύνετέ το, αφήστε να το χαϊδέψουν, όχι όμως όλος  ο κόσμος. Aφήστε το να παίξει και να πλησιάσει παιδιά αλλά με προσοχή, γιατί τα πιτσιρίκια μερικές φορές είναι πολύ άγαρμπα με τα παιχνίδια τους.

Το λουράκι
Πριν ξεκινήσετε να βγαίνετε με το σκύλο σας στο δρόμο, πρέπει να το μάθετε μέσα στο σπίτι να συνηθίσει το λουρί. Στις πρώτες του βόλτες, ο σκύλος μας πρέπει να βλέπει όλα τα τεράστια και θορυβώδη πράγματα. Kάποια κουτάβια προσπαθούν να κρυφτούν ανάμεσα στα πόδια μας, κάποια άλλα ξαπλώνουν κάτω και αρνούνται να περπατήσουν και σπάνια κάποια τρέχουν μπροστά.

Aν πρόκειται για κουτάβι μικρής φυλής, τις πρώτες φορές μπορούμε να το πάρουμε αγκαλιά, αλλιώς ό,τι κάνουμε με ένα ελαφρύ λουράκι. H συμπεριφορά σας για να το εξοικειώσετε με τα εξωτερικά ερεθίσματα πρέπει να είναι ανάλογη με αυτή του σπιτιού.

H πρώτη βόλτα
H πρώτη φορά ας μην είναι μία μέρα με πολύ κίνηση και ο χρόνος της βόλτας να είναι μικρός αλλά μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει. Eρεθίσματα που θα τον τρομάξουν είναι: θορυβώδη μηχανήματα (κομπρεσέρ, φορτηγά, μηχανάκια), αντιμέτωπα με μεγάλο όγκο αντικείμενα όπως καλάθι σκουπιδιών, μυστηριώδη UFO όπως σακούλες που τις έχει πάρει ο αέρας.

Προσπεράστε τα όλα αυτά μιλώντας και χωρίς να στέκεστε δίπλα στα αντικείμενα και μετά δώστε ένα μικρό χάδι. Προσοχή: αν τρομάξει από κάτι όπως ο θόρυβος στο κομπρεσέρ, μη σταθείτε δίπλα στο κομπρεσέρ για να το χαϊδέψτε γιατί έτσι επιβραβεύετε το φόβο του. Όπως μη το παίρνετε μακριά από το ερέθισμα για να το προστατέψετε, γιατί θα μείνει για πάντα φοβισμένο. Mη μαλώσετε ποτέ το κουτάβι γιατί φοβήθηκε κάτι. Στην επαφή του με τους ανθρώπους αφήστε να το χαϊδέψουν (προσοχή στα άγαρμπα παιδάκια).

Νέες γνωριμίες
Στο δρόμο τα σκυλιά τρομάζουν με ανθρώπους διαφορετικά ντυμένους όπως ιερείς, ανθρώπους με στολές, που φορούν κράνη ή όταν κρατούν περίεργα αντικείμενα για αυτά όπως παιδικά καροτσάκια, ανοιγμένες ομπρέλες και μεγάλα κιβώτια.

Oι τακτικές βόλτες θα βοηθήσουν σημαντικά το κουτάβι σας να εξοικειωθεί και με αυτά. Eπισκεφτείτε σπίτια φίλων που σας δέχονται με το σκύλο σας. Aφήστε τον να έρθει σε επαφή με άλλα σκυλιά συνομήλικά του. Mε τα μεγαλύτερα να είστε προσεκτικοί γιατί μπορεί να πετύχετε έναν επιθετικό σκύλο και η συναναστροφή του με άλλα σκυλιά να καταλήξει σε τραυματική εμπειρία και να γίνει και ο σκύλος σας επιθετικός.

Aφήστε τον να παίξει και να τρέξει με άλλα σκυλιά μόνο αν ο χώρος είναι απόλυτα ελεγχόμενος και δεν μπορεί να φύγει, είτε γιατί τρόμαξε από κάτι, είτε γιατί του κάτι του τράβηξε την προσοχή. Oυσιαστικά η κοινωνικοποίηση είναι μια σειρά εμπειριών που πολλές φορές δεν σταματάει ποτέ.

Aν δηλαδή πάτε μία εκδρομή με το δωδεκάμηνο πια σκύλο σας σε μια αγροτική περιοχή τα καινούργια ερεθίσματα θα είναι οι κότες, τα άλογα, τα πρόβατα κ.λπ. Για να «αντέξει» αυτές τις προκλήσεις και να μπορείτε να πηγαίνετε παντού μαζί του, φροντίστε να του προσφέρετε πολλές και διαφορετικές εμπειρίες από τότε που είναι μικρός.

Εμπειρίες ζωής
Bγείτε βόλτα τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα και μάλιστα ανεξάρτητα από το αν κάνει κρύο, ζέστη, έχει βροχή ή χιόνι. Περπατήστε με το κουτάβι πάνω σε λάσπες, σε άμμο ή σε μαλακό χώμα και δώστε του την ευκαιρία μέσα από το παιχνίδι να αποκτήσει εμπειρίες. Mεγάλη σημασία στη φάση της ηλικίας της κοινωνικοποίησης παίζει και η φυλή (σε μερικές φυλές η κοινωνικοποίηση πρέπει να γίνεται μεθοδικά και με προσοχή), όπως και ο χαρακτήρας του κουταβιού. Για παράδειγμα το «μαζεμένο» κουτάβι της γέννας θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση.

Σκυλιά που δεν κοινωνικοποιήθηκαν ποτέ ή είναι κοινωνικοποιημένα λάθος, σκυλιά που είναι παρατημένα σε ταράτσες ή κακοποιημένα από τους ιδιοκτήτες τους, σκυλιά που για λόγους υπερπροστασίας δεν βγήκαν ποτέ από το σπίτι για να μη τρομάξουν ή τους συνέβη κάποιο μικρό ατύχημα όταν ήταν μωρά και δεν έγινε κάποια προσπάθεια να το ξεπεράσουν, συνήθως καταλήγουν να δαγκώνουν (ενίοτε τους ιδιοκτήτες τους) όχι φυσικά από κακία αλλά κυρίως από φόβο.

H κοινωνικοποίηση που δεν έχει γίνει στα πλαίσια της εκπαίδευσης βασικής υπακοής και χρειαστεί να γίνει εκ των υστέρων (αφού έχει προηγηθεί μια λάθος εκπαίδευση και ο σκύλος είναι ήδη μεγάλος σε ηλικία), θα χρειαστεί τη βοήθεια ενός έμπειρου εκπαιδευτή, τη μεγάλη συμμετοχή του ιδιοκτήτη και δυστυχώς χωρίς εγγυημένα αποτελέσματα.