Ο άγγλος ευγενής.Ένας από τους αγαπημένους σκύλους του αμερικανού προέδρου Τεοντόρ Ρούσβελτ ήταν Μπουλ Τεριέ, ο οποίος τον ακολουθούσε παντού μέσα στο Λευκό Οίκο. Το 19ο αιώνα ήταν ένα από τα καλύτερα Τεριέ για την καταστροφή των ποντικών. Δύο αιώνες μετά εξελίχθηκε, όπως και οι περισσότεροι σκύλοι εξάλλου, σε ένα ευγενικό και πιστό σκύλο συντροφιάς, αλλά παρέμεινε πάντα ένας γενναίος και παράτολμος φύλακας.

Το Μπουλ Τεριέ «δημιουργήθηκε» από τη διασταύρωση του Μπουλντόγκ και του Φοξ Τεριέ με λείο τρίχωμα. Πρόγονος της φυλής θεωρείται το Μπουλ Τεριέ του Στράντφορντ, πιο μεγαλόσωμος και πιο τονισμένου μολοσσοειδούς τύπου, τον οποίο χρησιμοποιούσαν ήδη το 17ο αιώνα για μάχες με ταύρους. Στις διασταυρώσεις λέγεται ότι προστέθηκε και αίμα αγγλικών Τεριέ, Δαλματίας, Γκρεϊχάουντ και Γουίπετ, για να εξασφαλίσουν ταχύτητα και ευκινησία στη δύναμη και στην αγριάδα.

Γύρω στο 1860, ο εκτροφέας Τζέιμς Χίνγκς πέτυχε την επιλογή ενός άσπρου ζώου και δημιούργησε ένα λευκό, γεροδεμένο σκύλο, με λείο κεφάλι και κοντύτερα πόδια από τους προγόνους του, το σημερινό Μπουλ Τεριέ. Στις αρχές του περασμένου αιώνα προστέθηκε χρώμα στο τρίχωμά τους, με στόχο να αποφευχθεί η εκ γενετής τάση για κώφωση που σχετιζόταν με τα ολόασπρα ζώα.

Διάσημοι Μπουλ Τεριέ
Ένας από τους αγαπημένους σκύλους του αμερικανού προέδρου Τεοντόρ Ρούσβελτ ήταν Μπουλ Τεριέ, ο οποίος τον ακολουθούσε παντού μέσα στο Λευκό Οίκο. Ο στρατηγός Τζορτζ Πάτον είχε για συντροφιά τον Γουίλι, ένα Μπουλ Τεριέ που ήταν και η μασκότ των στρατευμάτων του, ενώ ο συνταγματάρχης Τζέιμς Μπάλντουιν, διοικητής του Ιδρύματος Εκπαίδευσης Πολεμικών Σκύλων, κατέταξε τη φυλή στην τρίτη θέση για τα κατορθώματά της σε καιρό πολέμου.

Κεφάλι
Έκφραση: παρορμητική, που δείχνει μεγάλη δραστηριότητα.
Κεφάλι: μακρύ, δυνατό και ωοειδές.
Κρανίο: επίπεδο ανάμεσα στα αφτιά και προφίλ κυρτό με απαλές καμπύλες.
Αφτιά:  μικρά, λεπτά και τοποθετημένα κοντά. Τα κρατάει όρθια, ενώ μερικοί τα κόβουν λίγο για να γίνουν πιο μυτερά.
Μάτια: αμυγδαλωτά, τριγωνικά, λοξά και βαθιά. Το χρώμα τους είναι μαύρο ή βαθύ καστανό.
Δόντια: σαγόνια δυνατά και βαθιά. Ψαλιδωτό δάγκωμα, με τα πάνω δόντια να επικαλύπτουν πολύ κοντά τα κάτω.
Μύτη: χρώμα μαύρη. Γέρνει προς τα κάτω στην άκρη και τα ρουθούνια είναι καλά ανεπτυγμένα. Χείλη σφιχτά.

Σώμα
Ο λαιμός του είναι σχετικά κοντός και ισχυρός. Έχει στήθος ανοιχτό και βαθύ, με βραχεία και πολύ μυώδη ράχη. Πλευρά στρογγυλά και βαθιά.

Πόδια
Τα πόδια του είναι ίσια και παράλληλα, με βαριά κόκαλα και δυνατούς, μυώδεις μηρούς. Πέλματα στρογγυλά και συμπαγή -τα λεγόμενα «πόδια γάτας»- με τοξωτά δάχτυλα.

Ουρά
Κοντή, μέσου μήκους. Χοντρή στη βάση, που λεπταίνει προοδευτικά στην άκρη. Δεν κόβεται. Πρέπει να μπορεί να στέκεται παράλληλα με τους γλουτούς.

Τρίχωμα και χρώμα
Λείο, κοντό και σκληρό στην αφή, με ελαφριά γυαλάδα. Τα χρώματα είναι ραβδωτό (κόκκινο, φαιοκίτρινο, μαύρο ή τρίχρωμο) και καθαρό άσπρο. Η πρώτη ποικιλία έχει συχνά μία άσπρη τριγωνική κηλίδα στη μουσούδα, πίσω από το ακρορρίνιο, άσπρο στο λαιμό, στο μπροστινό μέρος του στήθους και στο κάτω μέρος των ποδιών. Η δεύτερη ποικιλία είναι αστιγμάτιστη.

Ποικιλία
Υπάρχει μία κατηγορία που λέγεται Μπουλ Τεριέ Μινιατούρα και έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με το Μπουλ Τεριέ, ενώ διαφέρει μόνο στο ύψος.

Ρεκόρ… γρηγοράδας!
Το Μάρτιο του 1865, ο «Πίντσερ», ένας ραβδωτός Μπουλ Τεριέ έκανε το εξής απίστευτο ρεκόρ: μέσα σε 36′ και 26.5” σκότωσε 500 αρουραίους!

Μπουλ Τεριέ του Σταφορντσάιρ
Η γενεαλογία του Σταφορντσάιρ είναι αρχαιότερη από του Μπουλ Τεριέ. Ο σκύλος αυτός δημιουργήθηκε αρχικά για μάχες με ταύρους, αλλά μετά την κατάργηση των αγώνων με τα άγρια αυτά ζώα το 1835, η φυλή εξαφανίστηκε σχεδόν τελείως. Μετά από 100 χρόνια, το ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός μερικών εκτροφέων και θαυμαστών της φυλής είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το 1935 η πρώτη Λέσχη του Μπουλ Τεριέ του Σταφορντσάιρ. Στη γενική του όψη θυμίζει πολύ στο σύνολό του το Μπουλ Τεριέ, αλλά έχει κοντύτερο και πιο στρογγυλό κεφάλι, αφτιά όρθια ή μισοπεσμένα και χρώμα τριχώματος κόκκινο, υπόξανθο, μαύρο, μπλε ή ένα από αυτά τα χρώματα με άσπρο.