Μέχρι τώρα, δίναμε παραγγέλματα στο κουτάβι μας, όταν αυτό ήταν δεμένο με αλυσίδα ή ήταν μπλοκαρισμένο με κάποιο παράγγελμα.

Στο παρόν άρθρο θα πρέπει να επιστήσετε την προσοχή σας, ώστε ο σκύλος σας να είναι πλέον έτοιμος για τα πρώτα μαθήματα σταθεροποίησης της ενστικτώδους φέρμας.

Εφόσον έχουμε δουλέψει ελαφρά με το κουτάβι για περίπου πέντε λεπτά, το αφήνουμε ελεύθερο σε ένα περιφραγμένο μέρος έκτασης ενός περίπου στρέμματος, το οποίο σε ορισμένα σημεία πρέπει να έχει ύψος 15-20 εκατοστά και να διαθέτει επιπλέον βλάστηση.

Το αφήνουμε μόνο του να παίξει και να εξερευνήσει το χώρο για δέκα λεπτά, ενώ εμείς πηγαίνουμε εκτός του χώρου αυτού και εκτός του οπτικού του πεδίου, παίρνουμε ένα ορτύκι εκτροφείου ζωντανό, το δένουμε από το ένα πόδι σε σπάγκο μήκους 1,5 μέτρου και αφού το ζαλίσουμε με 5-6 στροφές για να μην αντιδρά έντονα, το ρίχνουμε πίσω από το ώμο μας ώστε να μην φαίνεται και μπαίνουμε στον περιφραγμένο χώρο.

Όταν το κουτάβι απέχει από εμάς 5-6 μέτρα, ρίχνουμε το ορτύκι πλάγια από εμάς 1,5 μέτρο κρατώντας το από το σπάγκο και μετά το εξαφανίζουμε από τα μάτια του κουταβιού, ρίχνοντάς το πίσω από την πλάτη μας. Περιμένουμε ένα με δύο λεπτά να απομακρυνθεί το κουτάβι και το επαναλαμβάνουμε. Μετά από 2-3 φορές θα αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να το πιάσει και θα ακινητοποιηθεί σε φέρμα.

Μήνυμα ελήφθη
Σε αυτή την περίπτωση, εμείς θα το επαινέσουμε πολύ μαλακά και θα πλησιάσουμε το ορτύκι με εμφανή προφύλαξη σα να κινδυνεύουμε να μας φύγει. Το κάνουμε πολύ απαλά και με εξαιρετικά αργές κινήσεις, το πηγαίνουμε στο κουτάβι το οποίο πρέπει να βρίσκεται ακόμη σε φέρμα, το πλησιάζουμε στην μύτη του βάζοντας όμως το χέρι μας μεταξύ του πουλιού και του ζώου, ώστε να μην μας το πάρει με μία απότομη κίνηση ενώ με το άλλο χέρι το χαϊδεύουμε απαλά στην πλάτη.

Ύστερα βάζουμε το ορτύκι στην μπλούζα μας, η οποία συγκρατείται από την ζώνη μας, ώστε να μην πέσει το ορτύκι στο έδαφος, χαϊδεύουμε το κουτάβι και το παροτρύνουμε να φύγει. Εάν κατά την διάρκεια που εμείς πλησιάζαμε το ορτύκι, το κουτάβι έσπαγε την φέρμα και ορμούσε, θα χρειαστεί να επαναλάβουμε την αρχική διαδικασία. Ολέθριο θα ήταν εάν το κουτάβι μας προλάβαινε και έπιανε το ορτύκι.

Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σε αυτό το σημείο. Εάν έχουμε επαναλάβει την κίνηση 4-5 φορές και το κουτάβι συνεχίζει να μην φερμάρει, βγαίνουμε από τον χώρο και επαναλαμβάνουμε την άσκηση μετά από παρέλευση δύο ωρών. Εάν και πάλι το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, η άσκηση θα επαναληφθεί μετά από 3 ή 4 ημέρες. Όταν η άσκηση έχει επιτύχει μία ή δύο φορές στο κοντό γρασίδι, τότε θα την επαναλάβουμε στο υψηλότερο, ώστε το κουτάβι να μην έχει οπτική επαφή με το θήραμα. Το μήνυμα που παίρνει το κουτάβι με αυτή την άσκηση είναι ότι ο ιδιοκτήτης του μπορεί να πιάσει το θήραμα ενώ το ίδιο αδυνατεί. Άρα το επόμενο βήμα του σκύλου θα πρέπει να είναι το φερμάρισμα.

Παραγγέλματα προσοχής
Μέχρι τώρα λοιπόν δίναμε παραγγέλματα στο κουτάβι μας, όταν αυτό ήταν δεμένο με αλυσίδα ή βρισκόταν σε απόσταση μεν από εμάς, αλλά ήταν μπλοκαρισμένο με κάποιο παράγγελμα. Εφόσον δουλέψουμε το ζώο για δέκα περίπου λεπτά με την αλυσίδα του και εφόσον δούμε ότι έχει μαλακώσει αρκετά, τότε του λέμε να ανέβει επάνω μας.

Τη στιγμή κατά την οποία βρίσκεται επάνω μας, το χαϊδεύουμε, το λύνουμε, κρατάμε την αλυσίδα σαν μπάλα μέσα στο δεξί μας χέρι και του λέμε «Φούς» ξεκινώντας το περπάτημα. Σε κάθε αλλαγή κατευθύνσεως, προφέρουμε πάλι το «Φούς» και χτυπάμε το αριστερό μας πόδι με το αριστερό μας χέρι, δύο φορές.
Εάν το κουτάβι απομακρυνθεί από το ύψος του ποδιού μας, τότε τη στιγμή κατά την οποία δεν μας προσέχει, ρίχνουμε την αλυσίδα πάνω του, αλλάζοντας κατεύθυνση απομακρυνόμενοι, ενώ όταν αυτό έρθει δίπλα μας, το χαϊδεύουμε στην δεξιά πλευρά.

Δεν παραλείπουμε να διορθώνουμε
Συνεχίζοντας το περπάτημα, δεν χρησιμοποιούμε την αλυσίδα παρά μόνο αν έχουμε συμπληρώσει κύκλο τουλάχιστον 20 μέτρων. Τότε σκύβουμε να την πάρουμε, χαϊδεύουμε πάλι το κουτάβι. Χρειάζεται να επιδείξουμε πολύ μεγάλη προσοχή, διότι το σκυλί πρέπει να τρομάξει από το πέταγμα της αλυσίδας όταν απομακρύνεται από εμάς και όχι όταν έχει στρίψει και έρχεται προς το μέρος μας, διότι τότε θα πάρει τελείως διαφορετικό μήνυμα.

Πρέπει επίσης να νιώθει ασφαλές και χαρούμενο όταν βρίσκεται  δίπλα στο πόδι μας και ανασφαλές όταν βρίσκεται μακριά μας. Θα συνεχίσουμε το περπάτημα για 100 μέτρα περίπου, με συνεχείς αλλαγές κατευθύνσεων προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, από 90 μοίρες μέχρι και 180 ανά έως 20 μέτρα και μετά θα δώσουμε ένα «Ζίτς» στο ζώο ή ένα «Πλάτς» για δέκα λεπτά και θα συνεχίσουμε το περπάτημα κατά τον ίδιο τρόπο για άλλα 100 μέτρα.

Εάν προσπαθήσει να απομακρυνθεί, επαναλαμβάνουμε την προηγούμενη διόρθωση. Στην συνέχεια, δένουμε πάλι το ζώο και διανύουμε τα επόμενα 100 μέτρα με το ζώο δεμένο και κάνουμε τις συνηθισμένες αλλαγές κατευθύνσεων και ταχυτήτων, δίνοντας πάλι ένα ή δύο «Ζίτς» ή « Πλάτς».

Από εκεί και πέρα, η αλλαγή μεταξύ δεμένου και λυτού ζώου πρέπει να γίνεται ανά 20 έως 30 μέτρα, μέχρις ότου το ζώο να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ της μίας καταστάσεως και της άλλης. Το χρονικό διάστημα που θα διαρκέσει το μάθημα αυτό για πρώτη φορά, θα είναι γύρω στα δέκα λεπτά και μετά θα αφήσουμε το ζώο να ξεκουραστεί  στο «Πλάτς» ή « Μπλάϊπ» για μισή ώρα περίπου. (συνεχίζεται)

Του Θωμά Πετρόχειλου, Εκτροφέα – Εκπαιδευτή