Για να αρχίσουμε αυτή τη διαδικασία, χρειαζόμαστε αρίστης ποιότητας θήραμα εκτροφής, το οποίο θα έχει συναίσθηση του κινδύνου και πτητική ικανότητα, ώστε να είναι αδύνατον να πιαστεί από το σκύλο, ή χρησιμοποιούμε άγριο θήραμα, του οποίου όμως πρέπει να γνωρίζουμε περίπου την τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, διότι το σκυλί μας πρέπει να το συναντήσει, όταν έχει ακόμα όλες του τις δυνάμεις και δεν έχει εξουθενωθεί από το πολύωρο ψάξιμο.

Εάν διαθέτουμε το κατάλληλο θήραμα εκτροφής, τότε διαλέγουμε να το απελευθερώσουμε σε μία περιοχή η οποία έχει θάμνους, ενάμισι μέτρο ύψους, ώστε να χαθεί από την οπτική επαφή του σκύλου μετά από τα πρώτα μέτρα πτήσεως, αλλά το διάστημα μεταξύ των θάμνων πρέπει να είναι αρκετά αραιό, ώστε η κίνηση του ζώου να είναι άνετη.

Εν ώρα φέρμας
Το θήραμα απελευθερώνεται από ένα δρόμο χωρίς εμείς να πατήσουμε στο τερρέν στο οποίο θα ψάξει ο σκύλος. Αρχίσουμε το ψάξιμο 300 περίπου μέτρα πριν από τη θέση στην οποία υποψιαζόμαστε ότι βρίσκεται το θήραμα. Πρέπει να προσέχουμε, να έχουμε τον άνεμο με το μέρος μας.

Εάν ο σκύλος μας φερμάρει το θήραμα, τον επαινούμε με μία ήρεμη και σταθερή φωνή, η οποία δεν δείχνει κανενός είδους εκνευρισμό, τον πλησιάζουμε, τον χαϊδεύουμε και μετά διαγράφοντας μία κυκλική πορεία, τοποθετούμε το θήραμα μεταξύ της θέσεώς μας και του σκύλου μας. Στη συνέχεια, πλησιάζουμε αργά και προσεκτικά στο σημείο το οποίο μας δείχνει ο σκύλος και διώχνουμε το θήραμα.

Εάν το ζώο κινηθεί στο ξεπέταγμα του θηράματος, το μπλοκάρουμε, το τοποθετούμε στο «Πλατς» (κάτω) και το αφήνουμε να περιμένει τουλάχιστον 10 λεπτά, ώστε να ηρεμήσει από το σοκ που του προκάλεσε το θήραμα. Εάν δεν το φερμάρει και το θήραμα ξεπεταχτεί από το τρέξιμο του ζώου, το μπλοκάρουμε, το επιπλήττουμε με τη φωνή μας και το αφήνουμε να περιμένει στη θέση του για 10 λεπτά.

Εάν το ζώο κυνηγήσει το θήραμα, πάλι θα το μπλοκάρουμε και θα το πάμε μισοσηκωμένο από το περιλαίμιό του πίσω στη θέση στην οποία έπρεπε να φερμάρει και θα το τοποθετήσουμε στο «Πλατς». Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, ώστε ο σκύλος να μην πιάσει ποτέ το θήραμα. Η δε επίπληξη, να είναι ανάλογη προς το χαρακτήρα του ζώου, διότι εάν είναι πολύ αυστηρή, ο σκύλος φοβάται να ξαναπλησιάσει το θήραμα, εάν όμως είναι ασθενής, εξακολουθεί να το καταδιώκει.