Οι Aμερικάνοι έχουν να λένε για την αυτοθυσία του American Staff όταν πρόκειται να προστατεύσει την οικογένεια του. Αυτός ο όμορφος σκύλος, που διακρίνεται για τη δύναμη, την αφοσίωση και την υπεροχή του, διαθέτει έναν ατρόμητο χαρακτήρα. 

Πιστός, ευγενικός, αγαπησιάρης κι αφοσιωμένος σκύλος της οικογένειας και του σπιτιού, διακρίνεται για τα προστατευτικά του ένστικτα. Το διαμέρισμα που φυλάσσεται από ένα Staff είναι σε «σίγουρα χέρια», όπως είναι και οι ιδιοκτήτες του όταν κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης μαζί του. Είναι μία φυλή που δεν της ταιριάζει να περιπλανιέται άσκοπα, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στην περίπτωση του Staff, αφού δεν θα αρνηθεί την πρόκληση ενός άλλου σκύλου, που θα εμφανισθεί από τη διπλανή γειτονιά. Τέτοιες φιλονικίες πρέπει να αποφεύγονται από τους υπεύθυνους ιδιοκτήτες.

Συμβίωση
Τα Staff, δείχνουν τεράστιο ενδιαφέρον τους και βαθύτατη αφοσίωση στα παιδιά της οικογένειας. Ατελείωτες ιστορίες μιλάνε για σκυλιά Staff που έχουν σώσει παιδιά από φωτιά, από ατύχημα, από κίνδυνο επίθεσης, καθώς και άγριων ζώων. Συνήθως παίζουν ατελείωτες ώρες χωρίς να κουράζονται και μετά απολαμβάνουν έναν υπνάκο με τα παιδιά. Με το να είναι ήσυχο, το Staff, και να μη γαβγίζει άσκοπα, είναι ένας υπερβολικά αποτελεσματικός σκύλος-φύλακας.

Η παρουσία και μόνο ενός τέτοιους σκύλου στο χώρο, είναι ένα προειδοποιητικό σημείωμα στους κλέφτες. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να νοιώθει ήσυχος και ασφαλής στο σπίτι του ή έξω απ’ αυτό, όταν συνοδεύεται από ένα Staff. Παρά την αυτοδυναμία αυτής της ράτσας και τη «βραχώδη» εμφάνιση, αυτά τα σκυλιά είναι μωρά στην καρδιά που απολαμβάνουν την άνεση του σπιτιού και τη φιλία των ανθρώπων. Τα πάνε άριστα με τα άλλα κατοικίδια, εφόσον βέβαια επικοινωνούν καθημερινά και από μικρή ηλικία.

Έτσι, θα καλωσορίσουν ένα νέο κουτάβι ή ένα γατάκι στο σπίτι και γρήγορα θα γίνουν φίλοι. Αν μένετε στην πόλη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να έχετε ένα Staff. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγαλόσωμα ζώα αλλά έχουν ανάγκη από μεγάλες βόλτες για την εκγύμνασή τους. Πάντως μερικά Staff αλλά και άλλοι τύποι σκύλων, πρόσφατα, έχουν γίνει το θέμα μιας υπερβολικά ανταγωνιστικής δημοσιότητας που αγγίζει τα όρια της υστερίας αδικώντας τη φυλή. Το Staff είναι ένας «μέτριος», ήρεμος και αξιόπιστος σύντροφος, περισσότερο απ’ όλους τους άλλους σκύλους. Όμως στο μυαλό του κόσμου έχει εντυπωθεί το γεγονός ότι, οι πρόγονοι αυτών των σκύλων είχαν «επινοηθεί» για σκυλιά μάχης και έτσι τα θεωρούν άγρια.

Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Το ότι ένας σκύλος μπορεί να παλέψει μ’ έναν άλλο σκύλο δεν τον κάνει οπωσδήποτε επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι  ιδιοκτήτες που καλλιεργούν στα ζώα τους αυτές τις ικανότητες, και ενώ αυτοί οι σκύλοι μπορεί να πεθάνουν, να ακρωτηριαστούν ή να τραυματιστούν σοβαρά, την ίδια στιγμή, αυτοί οι σκύλοι, θα προσπαθήσουν να κερδίσουν την «έγκριση» των ιδιοκτητών τους. ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ.

Οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες και η «παντελής» έλλειψη γνώσεων και φροντίδας, είναι οι αληθινοί ένοχοι. Με τόση αντιπαλότητα από τους ανθρώπους προς τη ράτσα, στις μέρες μας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι ιδιοκτήτες American Staff να προστατεύουν το σκύλο τους. Η περίφραξη του χώρου διαμονής και η παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των σκύλων τους, είναι βασικά στοιχεία. Ένα Staff περπατώντας στους δρόμους της πόλης, έχει μεγάλες πιθανότητες να συναντήσει μπελάδες, να παρενοχληθεί και να βασανιστεί από ξένους μόνο και μόνο επειδή είναι Staff.

Τα υπεύθυνα εκτροφεία, σήμερα, δουλεύουν σκληρά για να ηρεμήσουν αυτή την κατάσταση. Προσπαθούν να δώσουν στο κοινό να καταλάβει τη θαυμαστή εξυπνάδα αυτών των σκύλων. Όποιος επιλέγει ένα Staff θα πρέπει να γνωρίζει ότι με τον κατάλληλο χειρισμό, θα έχει μία τεράστια πηγή χαράς και φιλίας, αλλά η σχέση αυτή απαιτεί υπευθυνότητα και μέγιστη σοβαρότητα από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Ο σκύλος αυτός ΔΕΝ ΕΝΔΕΙΚΝΥΤΑΙ ΓΙΑ ΑΠΕΙΡΟΥΣ ΚΥΝΑΓΩΓΟΥΣ. Οι εκτροφείς Staff κάνουν κάθε προσπάθεια για να δίνονται τα σκυλιά και τα κουτάβια τους σε σωστά χέρια. Η λέξη «φόβος» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο ενός Staff και γι’ αυτό δεν θα κάνει πίσω ακόμα και αν βρεθεί σε πολύ επικίνδυνη θέση.

Καταγωγή
Ο συνδυασμός των σκύλων «Bull και Terrier», άρχισε στην Αγγλία και έβγαλε τις ράτσες Staffordshire Bull Terrier και Boston Terrier. Οι συνδυασμοί αυτοί άρχισαν να γίνονται στην Αμερική, αρχές του 1800 και έχουν μείνει γνωστοί με πολλά ονόματα όπως Pit Βull Terrier, Yankee Terrier και American Terrier. Παλιά αυτή η φυλή (American Staff), ήταν αναγνωρισμένη από το Εθνικό Αμερικάνικο Kennel Club σαν American και σαν Pit Bull Terriers. Είναι πραγματικά άδικο που έχει δοθεί τόση μεγάλη έμφαση στους αγώνες και στις αγωνιστικές ικανότητες αυτών των σπάνιων σκύλων, όταν έχουν τόσα άλλα να προσφέρουν στον άνθρωπο.

Οι πρόγονοί τους ήταν τα παλιά American Bulldog (σχεδόν όμοια με τα American Staff στις μέρες μας, παρά με τα «νέα Bulldog»). Το 1800 στην Αμερική ανακαλύφθηκε ότι, ένα λίγο πιο μεγάλο Staff από αυτά της Αγγλίας, θα ήταν καλύτερα εξοπλισμένο για δουλειά στις φάρμες, που αυτό σήμαινε ότι θα είχε αναμετρήσεις με κογιότ, λύκους και άλλα άγρια ζώα.

Επίσης οι εκτροφείς της εποχής, εξέτρεφαν μεγαλύτερα δείγματα σκύλων, το ένα με το άλλο, μεγαλώνοντας το ύψος του ώμου αλλά και το συνολικό ύψος των σκυλιών, εξοπλίζοντάς τα για να κάνουν ακόμα καλύτερη δουλειά σαν φύλακες. Τα ένστικτα των Terrier τούς έκαναν άριστους εκτελεστές τρωκτικών στη φάρμα. Ο πληθυσμός των «Bull και Terrier», αυξήθηκε και ευημέρησε στις αρχές του 20ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας σκύλος με το όνομα Stubby, έφερε μεγάλη φήμη στη ράτσα του και ανακηρύχθηκε σε στρατηγό του στρατού των Ηνωμ. Πολιτειών, για τις υπηρεσίες του να κρατήσει παγιδευμένο έναν Γερμανό κατάσκοπο. Επίσης έσωσε πολλές ζωές, με προειδοποιητικό γαύγισμα σε μία επίθεση με τοξικά αέρια. Για χρόνια μετά, όλοι σχεδόν ήθελαν να έχουν ένα από αυτά τα σκυλιά.

Μάλιστα τα  σκυλιά αυτά, έπαιζαν «ρόλους» πολιτικών σε καρτούν και σε εξώφυλλα περιοδικών. Ο Will Judy, εκδότης και συγγραφέας του περιοδικού “Dog World”, για πολλές δεκαετίες ήταν πιστός σε αυτή τη ράτσα, προτείνοντας να ονομαστεί η φυλή  επίσημα Yankee Terrier. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, έγινε φανερό ότι οι διαφορές ανάμεσα στο American Staff και στο Αγγλικό Staff, άρχισαν να μεγαλώνουν αρκετά. Οι Αμερικάνοι εκτροφείς είχαν «βγάλει» σκυλιά πιο βαριά και διαφορετικά σε τύπο από αυτά της Αγγλίας. Τέλος το 1936, αναγνωρίστηκαν και σαν ξεχωριστή ράτσα, αφού ήταν πλέον διαφορετικά σκυλιά.

Μορφολογία
Μορφολογικό Πρότυπο 10 Ιουνίου 1936 (κατά το πρότυπο ράτσας της Αμερικάνικης Λέσχης Κέννελ), 1987 FCI Std. No. 286 – Χώρα προέλευσης ΗΠΑ.

Γενική εμφάνιση
Το American Staff είναι ένα σκυλί ευπροσάρμοστο. Είναι εξαιρετικός σύντροφος, φυσικός φύλακας και προσαρμόζεται σε πολλά διαφορετικά στυλ ζωής. To American Staff δίνει την εντύπωση μεγάλης δύναμης για το μέγεθός του, είναι σκυλί δεμένο και μυώδες, αλλά ταυτόχρονα ευλύγιστο και χαριτωμένο. Πολύ υπάκουο, εύκαμπτο και πολύ καλό λαγωνικό. Είναι καλό και φιλικό με τα παιδιά. Είναι γεροδεμένο, δεν έχει μακριά πόδια ή έντονο περίγραμμα. Φαίνεται να συνειδητοποιεί τους περιορισμούς των μικρών παιδιών, ωστόσο συμμετέχει έντονα στο παιχνίδι χωρίς να δυσφορεί.

Χαρακτήρας
Κάνει έντονη την παρουσία του στο χώρο και διαθέτει μεγάλες αντοχές.

Σώμα
Γεροδεμένη κοιλιά, βαθιά προς τα πίσω. Όλα τα παΐδια είναι κοντά το ένα με το άλλο. Τα μπροστινά πόδια είναι φαρδιά για να επιτρέπουν την ανάπτυξη του στήθους. Το στήθος πρέπει να είναι βαθύ και φαρδύ.

Κεφάλι
Μεσαίου μεγέθους, ευρύ κρανίο, προτεταμένα ζυγωματικά, βαθύ στη μέση, με φαρδύ κρανίο και πολύ έντονους μύες στα μάγουλα. Mεσαίου μεγέθους μουσούδα, με στρογγυλεμένο το πάνω της μέρος ακριβώς κάτω από τα μάτια. Η γνάθος σαφώς διακριτική.

Αυτιά
Κομμένα ή μη. Το τελευταίο είναι προτιμότερο. Τα άκοφτα αφτιά πρέπει να είναι μικρά και μισοτεντωμένα ή πολύ τεντωμένα πίσω. Τα εντελώς κάτω είναι λάθος.

Μάτια
Σκούρα και στρογγυλά, στο κάτω μέρος του κρανίου και σε απόσταση μεταξύ τους. Δεν έχει πυκνές βλεφαρίδες.

Στόμα
Τα χείλη σφιχτά και επίπεδα, καθόλου χαλαρά. Τα πάνω δόντια προεξέχουν ελαφρώς των κάτω μπροστινών. Μη επιθυμητό το στόμα που προεξέχει ή μπαίνει προς τα μέσα. Μύτη οπωσδήποτε μαύρη.

Μύες
Μεσαίου μεγέθους, στρογγυλεμένοι στη πάνω πλευρά φτάνοντας μέχρι και κάτω από τα μάτια. Τα σαγόνια είναι καλά κατανεμημένα. Η κάτω γνάθος είναι πολύ δυνατή με μεγάλη δύναμη στο δάγκωμα. Tα χείλη σφικτά και επίπεδα, καθόλου χαλαρά. Τα μάγουλα πέφτουν προς τα κάτω και η μύτη οπωσδήποτε μαύρη. Aποχρωματισμένη μύτη είναι μη επιθυμητή.

Λαιμός
Μεσαίου μεγέθους. Βαρύς, ελαφρά τοξωτός, λεπταίνοντας από τους ώμους-ελαφρά- προς το πίσω μέρος του κρανίου. Το δέρμα δεν πρέπει να κάνει ρυτίδες.

Ώμοι
Δυνατοί και μυώδεις και η ωμοπλάτη φαρδιά και γυρτή.

Πλάτη
Κοντή, ελαφρώς κατηφορική από το ακρώμιο μέχρι τους γλουτούς με ελαφριά, μικρή κλίση από τους γλουτούς μέχρι τη βάση της ουράς. Τα λαγόνια είναι ελαφρά προς τα μέσα.

Ουρά
Κοντή, σε σχέση με το μέγεθος, χαμηλά στο σώμα, λεπταίνει μέχρι που γίνεται μυτερή. Δεν είναι τυλιγμένη ούτε σηκώνεται ψηλά. Δεν πρέπει να κόβεται.

Πόδια
Τα μπροστινά πόδια πρέπει να είναι ευθεία, μεγάλα και με στρογγυλά κόκαλα και ευθύ μεσοκύνιο. Χωρίς να καμπουριάζει μπροστά. Οι τετρακέφαλοι έχουν δυνατούς μύες. Τα μπροστινά πόδια έχουν διαφορά ύψους από τα πίσω και είναι και αυτά τοξωτά, συμπαγή και δυνατά. Γενικά το Staff χρησιμοποιεί 60-40% τα μπροστινά πόδια.

Τρίχωμα
Κοντό, σκληρό στο άγγιγμα και γυαλιστερό.

Χρώμα
Όλα τα χρώματα, ενιαία ή κατά σημεία είναι αποδεκτά. Το χρώμα μπορεί να είναι ίδιο σε όλο το σώμα ή σε διάφορα μέρη του σώματος, ή με βούλες, αλλά τις πιο πολλές φορές άσπρο. Περισσότερο από 80% άσπρο, μαύρο και καφέ (σοκολατί), και βαθυκόκκινο (καστανό), καθώς και το μακρύ τρίχωμα δεν είναι σωστά και αποδεκτά.

Μέγεθος
Πρέπει να υπάρχει σωστή αναλογία ύψους και βάρους. Ένα ύψος περίπου 48-50 εκ. στο ακρώμιο για το αρσενικό και 43-46 εκ. για το θηλυκό, θεωρείται το επιθυμητό ύψος.

Λάθη
Τυχόν απόκλιση από τα σημεία που αναφέρονται πιο πάνω θα πρέπει να θεωρείται ατέλεια (ελάττωμα) και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα με τη σοβαρότητά της. Τα λάθη που δέχονται ποινή στις εκθέσεις είναι: αποχρωματισμός της μύτης, ανοικτόχρωμα ή ροζ μάτια. Πολύ μακριά ουρά ή άσχημη μεταφορά της ουράς πολύ χαμηλά ή πολύ ψηλά, στόμα προεξέχον ή προς τα μέσα. Τέλος τα πεσμένα μάγουλα.

Σημείωση
Τα αρσενικά θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις μέσα στο όσχεο.