Ο σκύλος που βρίσκεται στην κορυφή όλων των φυλών ως φύλακας, σκύλος εκθέσεων και τέλειος σύντροφος, είναι το ντόμπερμαν. Δεν διαχωρίζεται ως εκθεσιακό ή εργασιακό, όπως άλλες φυλές. Ένα είναι το ντόμπερμαν για τους απαιτητικούς ιδιοκτήτες και επαγγελματίες. Ποιος δεν έχει ζηλέψει την κορμοστασιά του, το άγρυπνο βλέμμα του και το σταθερό χαρακτήρα του;

Η χώρα καταγωγής του είναι η Γερμανία. και η ιστορία του ξεκινά κάπως έτσι:
Όταν ο Λούις Ντόμπερμαν ξεκίνησε να φτιάξει τη φυλή, ήθελε να καλύψει κάποιες ανάγκες προστασίας που είχε ως φοροεισπράκτορας και νυχτοφύλακας στην πόλη της Απόλντα (κοντά στην Λειψία) στη Γερμανία. Παράλληλα, ήταν και υπεύθυνος για την περισυλλογή αδέσποτων. Επειδή, λοιπόν, στη Γερμανία δεν υπήρχαν σκυλιά προστασίας, ξεκίνησε από αυτά που περισυνέλεγε και κάνει τα πρώτα ζευγαρώματα για να δημιουργήσει τον τέλειο φύλακα. Το βάρος της εκτροφής το έριξε στο χαρακτήρα για να αποκτήσει έναν σκύλο, όπως τον χρειαζόταν, δυνατό, ατρόμητο, ρωμαλέο.

Κάποιος κύριος Ντάιετς, από τους πλουσιότερους της περιοχής, είχε ένα θηλυκό Πίντσερ, χρώματος γκρι, το οποίο ζευγάρωσε με ένα χασαπόσκυλο μαύρο, με πύρινα σημάδια, το οποίο προερχόταν από διασταύρωση ποιμενικού και χασαπόσκυλου. Οι απόγονοι αυτού του ζευγαρώματος ήταν εξαίρετα δείγματα προστασίας και φύλαξης για κτήματα. Ένα θηλυκό από αυτά ζευγάρωσε ο Ντόμπερμαν με την αγαπημένη του τότε γερμανική Πίντσερ. Τα δείγματα που παρουσίασε δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητά διότι ήταν πολύ επιθετικά και άγρια και πολύ περίεργα στην εμφάνιση. Να φανταστείτε, όταν τα συναντούσαν οι κυνηγοί, τα σκότωναν εν ψυχρώ. Στη συνέχεια, αυτά τα δείγματα τα ζευγάρωσε με χασαπόσκυλα, Πίντσερ, διάφορα κυνηγητικά και ποιμενικούς.

Στη δεκαετία 1870–1880, συνεχίζει την εκτροφή με μια θηλυκή μαύρη πύρινη και την κόρη της, η οποία ήταν γεννημένη με κομμένη ουρά. Κι εδώ του εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα γκρι μπλε. Συνεχίζει τις διασταυρώσεις με Μεγάλο Δανό, Γερμανικό Κοντότριχο δείκτη, Βαϊμαράνερ, Σέττερ, Ντάκσχουντ, Μαύρα πύρινα Τερριέρ (συν τα χασαπόσκυλα που είχαν χρησιμοποιηθεί αρκετά), απ’ όπου και επικράτησε έως σήμερα το μαύρο πύρινο.

Αυτή είναι μία από τις απόψεις και ιστορίες που κυκλοφορούν για την προέλευση της φυλής. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Κάποτε πλησίασαν κάποιοι λάτρεις της φυλής τον γιό του Λούις Ντόμπερμαν να τους πει τι χρησιμοποίησε ο πατέρας τους στην εκτροφή και η απάντηση ήταν: «Ο πατέρας μου ό,τι έκανε το έκανε κεκλεισμένων των θυρών».

Το 1897, σε μια έκθεση στην Ερφούρτη, εμφανίζεται το πρώτο Ντόμπερμαν. Μετά από δύο χρόνια, το 1899, ξαναεμφανίζεται στη μεγάλη έκθεση του Βερολίνου. Το 1899 (είχαν περάσει πέντε χρόνια από το θάνατο του αείμνηστου Λούις Ντόμπερμαν), ο Όττο Γκόλερ ίδρυσε τον θρυλικό όμιλο φυλής Ντόμπερμαν με έδρα την Απόλντα. Μετά από μεγάλο αγώνα δημοσιεύουν οι εκτροφείς το πρώτο επίσημο πρότυπο της φυλής και παράλληλα αποφασίζουν ομόφωνα το όνομα φυλής ως ντόμπερμαν Πίντσερ, διότι μέχρι τότε άλλαζε συνεχώς ονομασία. Το όνομα που επικρατούσε ήταν «τα σκυλιά του Ντόμπερμαν». Ένα χρόνο, μετά αναγνωρίζεται η φυλή επίσημα ως καθαρόαιμη, αλλά με χρώμα δεκτό μόνο το μαύρο πύρινο.  Την επόμενη χρονιά, το 1901, γίνονται δεκτά το γκρι μπλε πύρινο όπως και το καστανό πύρινο, διότι εμφανίζονταν αρκετά πύρινα σε αυτούς τους χρωματισμούς. Μετά από μεγάλη προσπάθεια, οι εκτροφείς φτιάχνουν τον κορμό πιο κομψό και μυώδη, ενώ το κεφάλι πιο κομψό και μακρύ.

Έτσι προχωρούν σταθερά βελτιώνοντας τη φυλή, έως τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο όπου δυστυχώς, λόγω των συνθηκών εκείνης της εποχής, εξαφανίζεται η φυλή. Μετά τον πόλεμο, με μεγάλη προσπάθεια, κάποιοι εκτροφείς βρίσκουν ορισμένα δείγματα της φυλής και συνεχίζουν το έργο τους. Πολύ γρήγορα εμφανίζουν τα πρώτα σκυλιά. Κομψά ρωμαλέα, δυνατά., όχι όμως ομοιόμορφα.

Το 1922 εμφανίζονται σε έκθεση 107 Ντόμπερμαν, με κριτή τον τότε γνωστό και αξιόλογο κύριο Χάου, με σκοπό να παραδώσει τις αξιολογήσεις όλων των σκύλων και να καταχωρηθούν στο αυστριακό βιβλίο εκτροφής όπου, ακόμα και σήμερα, μπορούμε, διαβάζοντας αυτό το αρχείο, να δούμε από πού προέρχονται τα χαμηλά καπούλια, οι χαλαρές ράχες, τα κεφάλια σαν αχλάδι, το γκρίζο τρίχωμα στα μπούτια και στην κοιλιά.

Παρατηρώντας τα δείγματα των αρσενικών σε αυτό το αρχείο, θα δούμε ότι έχουν ύψος 55-60 εκατοστά και ένας μόνο 66 εκατοστά. Τετράγωνος κανένας και πολύ μεγάλο ποσοστό –σχεδόν όλα– με χαλαρές ράχες. Ο ρυθμός της εξέλιξης του Ντόμπερμαν συνεχίζεται έως τις μέρες μας και γι’ αυτό το λόγο χαρακτηρίζεται ως ο αυτοκράτορας της κομψότητας, της δύναμης, του χαρακτήρα και της εξυπνάδας.

Χαρακτήρας
Ο σκύλος εργασίας που μπήκε στα σαλόνια εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να χαλάσει ο χαρακτήρας του στα καθήκοντα προστασίας, αντιθέτως ισορρόπησε το ένστικτό του και το ταμπεραμέντο του. Σκύλος υψηλής επαγρύπνησης, αγέρωχος, τολμηρός και ταχύς, με αντιδράσεις αστραπιαίες, παράλληλα όμως πολύ τρυφερός, υπομονετικός και δίκαιος.

Προτιμά να είναι επιφυλακτικός και ευγενικός στις γνωριμίες του, να εμπιστεύεται μόνο την οικογένειά του. Είναι προικισμένος με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ενώ δεν συγχωρεί αδικίες και προκλήσεις, είναι σκύλος ακατάλληλος για νευρικούς ιδιοκτήτες. Κάτι που πρέπει να προσέχουμε είναι να μην ερχόμαστε σε αντίθεση μαζί του, διότι δεν θα καταφέρουμε τίποτα κι έτσι χάνουμε τη μεταξύ μας επικοινωνία. Γι’ αυτό χρειάζεται πολλή ηρεμία.

Αν δεν του δοθεί η τρυφερότητα και ο κατάλληλος σεβασμός που του αξίζουν, θα γίνει ένας κακότροπος, νευρικός, πεισματάρης σκύλος. Όποιος γνώρισε και έζησε από κοντά το Ντόμπερμαν, δεν ξαναπήρε άλλη φυλή, όπως γράφουν και τα βιβλία έτσι γίνεται και στην πραγματικότητα.

Είναι σκύλος που δεν κάνει για πολλές δουλείες, όπως π.χ. ναρκωτικά, εκρηκτικά, συνοδός τυφλών κ.τ.λ. Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρέσεις, όπως στη δεκαετία που διανύσαμε. Ο καλύτερος σκύλος για εύρεση ανθρώπων σε καταστροφές ήταν ένα θηλυκό Ντόμπερμαν από την ομάδα του Ισραήλ, ολλανδικής εκτροφής, όπου είχα την τύχη να γνωρίσω εν ώρα υπηρεσίας εδώ στην Ελλάδα, στο σεισμό του 1999. Ο λόγος που δεν κάνει για πολλές δουλειές είναι, όπως προανέφερα, επειδή είναι η μόνη φυλή που έχει φτιαχτεί για προστασία, φύλαξη και συντροφιά.

Διότι, όπως θα πρέπει να γνωρίζετε τουλάχιστον οι λάτρεις της φυλής, σε χώρες που έχουν τη δυνατότητα να μετράνε τον δείκτη νοημοσύνης ενός σκύλου με άριστα το 100, το Ντόμπερμαν φτάνει στο 200, για αυτό το ονομάζουνε το σκυλί με το ανθρώπινο μυαλό. Έτσι ξεκίνησε και ο μύθος για την τρέλα από κάποιους κακοήθεις ανταγωνιστές της φυλής, επειδή είχαν από τα μικρότερα κεφάλια μεταξύ των σκύλων εργασίας.

Λένε ότι «μεγαλώνει ο εγκέφαλος» με αποτέλεσμα να πιέζεται μέσα στο κρανίο και να τρελαίνεται ο σκύλος. Βέβαια, αυτός ο μύθος τώρα ακούγεται δυστυχώς μόνο στην Ελλάδα. Έχω και ένα παράδειγμα! Κάποιοι γνωστοί μου πήγαν στη Γαλλία για την αγορά ενός κουταβιού και επισκέφτηκαν κάποιον κτηνίατρο για μια τυπική εξέταση. Αφού τελείωσαν, ρωτάει η σύζυγος το Γάλλο γιατρό, «γιατρέ μου, μία ερώτηση: το Ντόμπερμαν, όταν μεγαλώσει, τρελαίνεται;» και η απάντηση του κτηνιάτρου, «μήπως είστε Έλληνες;». Δυστυχώς, όταν φτιάχτηκε η φυλή, ενόχλησε πολλούς και διέδιδαν διάφορους μύθους.

Επειδή, όμως, δεν έβρισκαν κάποιο ελάττωμα (ήταν πολύ πιο έξυπνα και πιο εύκολα στις μετακινήσεις, λόγω όγκου, σε σύγκριση με τους σκύλους της τότε εποχής), για να μην τα αγοράζει ο κόσμος, έλεγαν ότι είναι πάρα πολύ καλά αλλά όταν γίνουν 3-5 ετών θα τρελαθούν. Με την αφορμή της τρέλας, θα πρέπει να πούμε ότι την τρέλα μπορούν να την πάθουν όλα τα ζώα, καθώς και ο άνθρωπος. Στο Ντόμπερμαν αρέσουν τα σπορ, τρελαίνεται για τη θάλασσα, το βουνό και τις βόλτες με το αυτοκίνητο. Η ευτυχία του και η ευχαρίστησή του είναι να βρίσκεται πάντα στο πλάι του αφεντικού του. Και αν είναι δυνατόν, αγκαλιά του.

Ακούγεται λίγο έως πολύ περίεργο, για όσους δεν το έχουν ζήσει, ενώ είναι πολύ φυσιολογικό για τους ιδιοκτήτες Ντόμπερμαν. Στο σπίτι μέσα γίνεται «ουρά» μας, όπου κι αν μετακινηθούμε, θέλει να μας ακολουθεί και πολλές φορές γίνεται ενοχλητικός. Ορισμένοι αμφισβητούν ότι είναι ιδανικός σύντροφος και προστάτης για τα παιδιά. Θα πρέπει λοιπόν να επισκεφθούν μια οικογένεια με παιδιά και Ντόμπερμαν ώστε να δουν πόσο αρμονικά και ήρεμα συμβιώνουν και είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξουν γνώμη από την πρώτη στιγμή με αυτό που θα αντικρίσουν.

Το Ντόμπερμαν έχει ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα, ότι δεν ζηλεύει τα παιδιά και αν στην έσχατη περίπτωση ενοχληθεί από κάτι, ποτέ δεν θα πειράξει το παιδί, αντίθετα με σκύλο άλλης φυλής, αλλά θα εκτονωθεί καταστρέφοντας κάποιο προσωπικό αντικείμενο του ατόμου που το ενόχλησε.

Αυτά που σας γράφω δεν είναι φαντασίες, ούτε ιστορίες που έχω ακούσει. Είναι εμπειρία 33 χρόνων εκτροφής Ντόμπερμαν και συνεχούς τριβής με οικογένειες που έχουν παιδιά και Ντόμπερμαν. Όλα αυτά, βέβαια, ισχύουν για ένα Ντόμπερμαν που προέρχεται από μια σοβαρή και επιλεκτική εκτροφή, όχι άγνωστης προέλευσης.

Μην ξεχνάτε το σλόγκαν που έγραψα το 1989, ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟ ΝΤΟΜΠΕΡΜΑΝ – ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ.
Το Ντόμπερμαν είναι η πιο παρεξηγημένη φυλή και ο λόγος είναι απλός «ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ ΧΤΥΠΑΝΕ, ΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟ».

Το πρότυπο της φυλής
DOBERMANN
F.C.I ΠΡΟΤΥΠΟ: No 143/14-02-1994
Είδος: Σύντροφος, Σκύλος προστασίας κι εργασίας

Κεφάλι
Περιοχή του κρανίου
Το κρανίο είναι ισχυρό και σε αναλογία με το σώμα. Σε κάτοψη, η κεφαλή έχει σχήμα επιπεδόληκτης σφήνας. Σε εμπρόσθια όψη, η γραμμή του «στέμματος» (οροφή του κρανίου) είναι σχεδόν επίπεδη, χωρίς να πέφτει προς τα αφτιά εκατέρωθεν. Η γραμμή του ρύγχους εκτείνεται σχεδόν ευθεία προς την άνω γραμμή του κρανίου, το οποίο πέφτει απαλά στρογγυλεμένο στη γραμμή του αυχένα.

Τα υπερόφρυα τόξα είναι ανεπτυγμένα χωρίς να προεξέχουν. Η μετωπική αύλακα παραμένει ορατή. Η ινιακή προεξοχή δεν είναι έντονη. Σε εμπρόσθια και πλάγια όψη, οι πλευρές της κεφαλής δεν προεξέχουν. Η ελαφρά προεξοχή μεταξύ του πίσω τμήματος της άνω γνάθου και του ζυγωματικού πρέπει να ευρίσκεται σε αρμονία με το συνολικό μήκος της κεφαλής. Οι μύες της κεφαλής είναι καλά ανεπτυγμένοι.
«ΣΤΟΠ» (ρινομετωπική γωνία): είναι ελαφρύ αλλά εμφανώς ανεπτυγμένο.

Περιοχή του προσώπου
Μύτη (ακρορίνιο)
Ρώθωνες καλώς ανεπτυγμένοι, περισσότερο (μάλλον) φαρδείς παρά στρογγυλοί, με μεγάλα ανοίγματα και χωρίς γενικά να προεξέχουν. Μαύρο στα μαύρα σκυλιά. Στα καστανά, αναλόγως ανοικτότερες αποχρώσεις.

Ρύγχος
Το ρύγχος πρέπει να βρίσκεται στη σωστή αναλογία με το κρανίο και να είναι ισχυρά ανεπτυγμένο. Το ρύγχος είναι βαθύ. Το άνοιγμα του στόματος είναι βαθύ, φθάνοντας τους γομφίους. Καλό εύρος ρύγχους πρέπει επίσης να είναι παρόν στην περιοχή των άνω και κάτω κυνόδοντων.

Χείλη
Είναι σφικτά και αρμόζουν εγγύτατα πάνω στη γνάθο, εξασφαλίζοντας σφικτό κλείσιμο στόματος. Η χρωστική των ούλων είναι σκουρόχρωμη. Σε καστανά σκυλιά αναλόγως ανοικτότερη απόχρωση.

Γνάθοι / Οδοντοφυΐα / Δόντια
Άνω και κάτω σιαγόνες γεμάτες δύναμη, ψαλιδόσχημο δάγκωμα, 42 δόντια σωστά τοποθετημένα και κανονικού μεγέθους.

Μάτια
Μέσου μεγέθους, οβάλ (ωοειδή) και σκουρόχρωμα. Ανοικτότερες αποχρώσεις επιτρέπονται στα καστανά σκυλιά. Σφικτά βλέφαρα. Βλεφαρίδες καλυμμένες από τρίχωμα. Αλωπεκία (απουσία τριχών) γύρω στο περίγραμμα του ματιού είναι πολύ ανεπιθύμητη.

Αφτιά
Το αφτί που είναι ψηλά τοποθετημένο, φέρεται όρθιο και κομμένο σε μήκος εναρμονισμένο με το κεφάλι. Σε χώρες όπου το κόψιμο των αφτιών απαγορεύεται, το άκοπο (φυσικό) αφτί επιτρέπεται εξίσου (προτιμάται μέτριο μέγεθος και η εμπρόσθια άκρη να πέφτει κοντά στις παρειές).

Λαιμός
Πρέπει να έχει καλό μήκος και να είναι εναρμονισμένος (σε αναλογία) με το σώμα και την κεφαλή. Είναι «στεγνός» και μυώδης. Το περίγραμμά του υψώνεται προοδευτικά και καμπυλώνει απαλά. Το κράτημα του λαιμού είναι όρθιο και φανερώνει μεγάλη «αρχοντιά» (ευγένεια).

Σώμα
Ακρώμια
Διαγράφονται έντονα σε ύψος και μήκος, ιδίως στους αρσενικούς κι επομένως καθορίζουν την κλίση της ραχιαίας γραμμής που υψώνεται από τους γοφούς προς τ’ ακρώμια.

Ράχη
Κοντή και σφικτή, καλού εύρους και πολύ μυώδης. Η θηλυκιά μπορεί να είναι ελαφρώς μακρύτερη στην οσφύ επειδή χρειάζεται χώρο για θηλασμό.

Γοφοί (λεκάνη)
Πέφτουν ελαφρά, σχεδόν ανεπαίσθητα από την κορυφή των γοφών προς την ουρά και δείχνουν καλώς στρογγυλεμένοι, χωρίς να είναι ίσιοι ούτε αισθητά επικλινείς, καλού εύρους και πολύ μυώδεις.

Στήθος
Μήκος κι εύρος του στήθους πρέπει να είναι στη σωστή αναλογία με το μήκος του σώματος. Το βάθος, με ελαφρώς τοξωτά πλευρά, πρέπει να είναι περίπου το 50% του ύψους του σκύλου στα ακρώμια. Το στήθος έχει καλό εύρος, με ιδιαίτερα καλό ανεπτυγμένο προστέρνο.

Κάτω γραμμή σώματος
Από το κάτω τμήμα του ξιφοειδούς οστού έως τη λεκάνη, η γραμμή είναι αισθητά ανασυρμένη.

Ουρά
Ψηλά τοποθετημένη και κομμένη κοντή. Με δύο περίπου κοκκυγικούς σπονδύλους να παραμένουν εμφανείς. Σε χώρες όπου ο ακρωτηριασμός της ουράς δεν επιτρέπεται από το νόμο, η ουρά μπορεί να αφήνεται φυσική (άκοπη).

Μέλη
Εμπρός άκρα – Γενικά
Τα εμπρός σκέλη, όπως φαίνονται από κάθε πλευρά, είναι σχεδόν ολόισια, κάθετα στο έδαφος και ισχυρά ανεπτυγμένα.

Ώμοι
Οι ωμοπλάτες κείνται εγγύτατα πάνω στο θώρακα και οι δύο πλευρές της ωμοπλάτης είναι πολύ μυώδεις και φθάνουν πάνω από την κορυφή των θωρακικών σπονδύλων, αποκλίνοντας όσο γίνεται περισσότερο και καλά τοποθετημένες προς τα πίσω. Η γωνία ως προς την οριζόντιο είναι περίπου 50%.

Βραχίονας
Καλού μήκους, πολύ μυώδης. Η γωνία του ως προς την ωμοπλάτη είναι περίπου 105ο έως 110ο.

Αγκώνας
Σφικτός, δεν γυρίζει προς τα έξω.

Σκέλος
Ισχυρό και ίσιο. Πολύ μυώδες. Μήκος σε αρμονία με το σύνολο του σώματος.

Καρπός
Ισχυρός

Μετακάρπια
Ισχυρά οστά, ίσια όπως φαίνεται από εμπρός. Σε πλάγια όψη, μόνον ελαφρά επικλινή, 10ο κατά μέγιστο όριο.

Εμπρόσθιο πόδι
Τα πέλματα είναι κοντά και σφικτά. Τα δάκτυλα καμπυλώνουν προς τα πάνω. (σαν της γάτας). Νύχια κοντά και μαύρα.

Πίσω άκρα – Γενικά
Όταν βλέπουμε εκ των όπισθεν το Ντόμπερμαν, δείχνει, λόγω των καλώς ανεπτυγμένων μυών της λεκάνης στα ισχία και τους γοφούς, φαρδύ και στρογγυλεμένο. Οι μυώνες που διατρέχουν την περιοχή από τη λεκάνη προς το μηρό και την κνήμη, έχουν ως αποτέλεσμα καλή ανάπτυξη σε εύρος, όπως και στην περιοχή του μηρού, στην άρθρωση του γόνατος και στην κνήμη. Τα ισχυρά πίσω σκέλη είναι ίσια και στέκονται παράλληλα.

Μηρός
Καλού μήκους και εύρους, πολύ μυώδης. Καλή γωνίωση στην άρθρωση καθώς και στην επιγονατίδα. Γωνία ως προς την οριζόντιο μεταξύ 80ο έως 85ο.

Γόνατο
Η άρθρωση είναι ισχυρή και σχηματίζεται από τον μηρό και την κνήμη καθώς και την επιγονατίδα. Η γωνίωση στο γόνατο είναι περίπου 130ο.

Κνήμη
Μέσου μήκους και σε αρμονία με το συνολικό μήκος του πίσω σκέλους.

Αρθρώσεις του ταρσού
Μέσης ισχύος και παράλληλες. Η κνήμη συνδέεται με το μετατάρσιο στην άρθρωση του ταρσού (γωνία περίπου 140ο).

Μετατάρσιο
Βραχύ, ίσταται κάθετο προς το έδαφος.

Πίσω πόδι
Όπως στα εμπρός, τα δάκτυλα των πίσω πελμάτων είναι κοντά, καμπυλωτά και κλειστά. Νύχια κοντά και μαύρα.

Κίνηση
Η κίνηση είναι ιδιαίτερα σημαντική για την εργασιακή ικανότητα και για την εξωτερική εμφάνιση, επίσης. Το βήμα είναι ελαστικό, κομψό, ευέλικτο, ελεύθερο (άνετο) και καλύπτει έδαφος. Τα εμπρός σκέλη εκτείνονται προς τα έξω όσο περισσότερο είναι δυνατόν. Το πίσω άκρο παρέχει μεγάλης έκτασης και απαραίτητα ελαστική ώθηση. Το εμπρός σκέλος τής μιας πλευράς και το πίσω της άλλης, κινούνται προς τα εμπρός ταυτόχρονα. Πρέπει να υπάρχει σταθερότητα στη ράχη, τους τένοντες και τους συνδέσμους / αρθρώσεις.

Δέρμα
Το δέρμα ταιριάζει σφικτά παντού και είναι καλής χρωστικής.

Μανδύας
Τρίχωμα
Η τρίχα είναι κοντή, σκληρή και χοντρή. Κείται σφικτά και λεία και είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη πάνω σε όλη την επιφάνεια. Υποτρίχωμα δεν επιτρέπεται.

Χρώμα
Το χρώμα είναι μαύρο ή καστανό, με ερυθρόχρωμα της σκουριάς (πύρινα), ευκρινώς καθορισμένα και διαυγή σημάδια. Σημάδια στο ρύγχος, κηλίδες στις παρειές και στην κορυφή των φρυδιών, στο λάρυγγα, δύο σημάδια στο εμπρός μέρος του στήθους, στα μετακάρπια, τα μετατάρσια και τα πόδια, το εσωτερικό των μηρών, τους βραχίονες και κάτω από την ουρά.

Μέγεθος και βάρος
Ύψος: Στο ανώτατο σημείο των ακρωμίων
Αρσενικοί : 68 – 72 εκ.
Θηλυκές : 63 – 68 εκ.
Τα μεσαία ύψη είναι επιθυμητά.

Βάρος:
Αρσενικοί : περίπου 40 – 45 κιλά
Θηλυκές : περίπου 32 – 35 κιλά

Αυτά που περιγράφει το πρότυπο, πρέπει να τα ακολουθούμε κατά γράμμα, διότι έχουνε γραφτεί μετά από μεγάλη μελέτη που έχει γίνει από ειδικούς επιστήμονες, κυνοτέχνες και γνώστες της φυλής. Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Θα αναφέρω ορισμένα σημεία σε αυτό το άρθρο και πιστεύω να μου δοθεί η ευκαιρία σε κάποιο άλλο, να αναλύσω λεπτομερέστατα το πρότυπο και την κίνηση, κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον για τους λάτρεις και φανατικούς οπαδούς της θρυλικής αυτής φυλής. Όταν λοιπόν το πρότυπο αναφέρει ότι το κρανίο με μουσούδα πρέπει να είναι παράλληλα, ο λόγος είναι ότι έχει πολύ καλύτερη όραση, ενώ η κακή παραλληλία μειώνει την όραση.

Τα φαρδιά ρουθούνια βοηθάνε στο να αναπνέει πολύ καλύτερα, αντιθέτως με τα πιο μικρά ρουθούνια. Ο λαιμός εάν είναι πιο μακρύς, χάνει το κέντρο βάρους στην κίνηση και ειδικά όταν μεταφέρει αντικείμενα, όπως π.χ. αλτήρας. Αν έχει πολύ κοντό λαιμό στην ιχνηλασία, χρειάζεται να σκύβει περισσότερο με αποτέλεσμα να κουράζεται.

Το εύρος και το βάθος του στήθους, αν είναι σωστά ανεπτυγμένα, βοηθάνε στον αναπνευστικό χώρο. Οι γωνιώδεις, αν δεν είναι σωστές, ο σκύλος κινείται με μικρό και κοντό βηματισμό ή αντιθέτως καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να τεντώσει τα άκρα, οπότε και στις δύο περιπτώσεις έχουμε σπατάλη ενέργειας για κάλυψη μικρής απόστασης. Οι ταρσοί πρέπει να είναι κάθετοι, διότι έτσι εξασφαλίζει καλύτερη ώθηση, καλύτερη έκταση και δύναμη του ποδιού προς τα πίσω, με λιγότερη δαπάνη ενέργειας.

Τα πίσω πόδια, όχι παράλληλα, δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στην ισορροπία και την κίνηση. Έτσι λοιπόν συμπεραίνουμε ότι ένας καλός κριτής, όταν κρίνει ένα Ντόμπερμαν σε στάση, ξέρει πολύ καλά και πώς θα κινηθεί. Γι’ αυτό, όσοι εκτρέφουν καθώς και αυτοί που αρχίζουν τώρα να εκτρέφουν τη φυλή αυτή, τους συμβουλεύω να δείξουν υπευθυνότητα, σοβαρότητα και αγάπη, για να έχουν τα θεμιτά αποτελέσματα τόσο στο χαρακτήρα όσο και στη μορφολογία.

Συμπέρασμα
Η άποψη κάποιων ανθρώπων που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τους αγώνες εργασίας, χωρίς όμως να θεωρούν απαραίτητη τη σωστή μορφολογία του σκύλου, είναι λανθασμένη. Βάσει των παραπάνω, η γνώμη μου είναι πως καταλήγουμε στο θεμιτό αποτέλεσμα όταν συνδυάζουμε μορφολογία και χαρακτήρα.

Πάντως, όποιος κι αν είναι ο λόγος που κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει ένα Ντόμπερμαν, είτε για να πηγαίνει σε εκθέσεις ή για να το έχει για συντροφιά, αυτό που έχω να προτείνω, είναι να απευθυνθεί σε κάποιον που γνωρίζει κι εκτρέφει τη συγκεκριμένη φυλή, επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά.