H σχέση σκύλου-ιδιοκτήτη στην πόλη όπως την ορίζει ο νόμος, η καρδιά και η ηθική μας.

Η κυνοφιλία αναπτύχθηκε παράλληλα με τα μεγάλα αστικά κέντρα, κι ο σκύλος στην πόλη έπαψε πια να φυλάει κοπάδια ή να κυνηγά για να βρει τροφή. Στην πόλη στέκεται δίπλα στον άνθρωπο ως φύλακας, βοηθός ατόμων με ειδικές ανάγκες, και κυρίως ως σύντροφος. Η καλή συμπεριφορά του όμως, έχει να κάνει πρώτα με την εκπαίδευση του ιδιοκτήτη του.

#Ο νομοθέτης

Ο σκύλος ορίζεται από το νόμο ως “ζώο συντροφιάς” και ξεκαθαρίζει ότι ζώα συντροφιάς είναι οι σκύλοι που χρησιμοποιούνται για κυνήγι, για φύλαξη προβάτων και χώρων, για την προστασία ατόμων με ειδικές ανάγκες και οι σκύλοι έρευνας και διάσωσης, καθώς και κάθε ζώο -εξυπακούεται και κάθε σκύλος- συντηρείται από τον άνθρωπο κυρίως μέσα στην κατοικία του για λόγους ζωοφιλίας ή λόγους συντροφιάς. Τη σχέση ιδιοκτήτη-σκύλου στην πόλη, εκτός από την υπευθυνότητα του ιδιοκτήτη, την ορίζει και ο νόμος ξεκάθαρα, άσχετα αν δεν τηρείται ούτε από τους πολίτες, ούτε από το κράτος.

Στην εφημερίδα της κυβέρνησης (Αρ. Φύλλου 191 22/07/03, Νόμος υπ’ αριθμόν 3170, Άρθρο 2) αναφέρεται ότι:
• Ο ιδιοκτήτης σκύλου υποχρεούται να μεριμνά για τη σήμανση και την καταγραφή του σκύλου του. Το περίφημο τσιπάκι-ηλεκτρονική ταυτοποίηση που πρέπει να βάλουμε όλοι στο σκύλο μας για τον περιορισμό των εγκαταλελειμμένων ζώων από ασυνείδητους ιδιοκτήτες, την ανεύρεση χαμένων σκύλων και τον περιορισμό των κλεμμένων.

• Ο ιδιοκτήτης μεριμνά για την ευζωία και την ετήσια τουλάχιστον κτηνιατρική εξέταση του σκύλου του. Υποχρέωση νομική, λοιπόν, ο ετήσιος εμβολιασμός και ηθική η παρακολούθηση της υγείας του σκύλου μας γι’ αυτό και όταν ανησυχούμε για κάτι, κατευθείαν στο γιατρό. Το να πηγαίνουμε και μια-δυο φορές το χρόνο και χωρίς κάποιο λόγο να του ρίχνει μία ματιά ο κτηνίατρος δεν είναι κακό, ιδιαίτερα αν είναι μεγάλος σε ηλικία και ίσως έτσι να προλάβετε κάποιο πρόβλημα υγείας στη γέννησή του. Οι κτηνίατροι μάλιστα προτείνουν και εξετάσεις αίματος το φθινόπωρο για λεϊσμανίαση (καλααζάρ) που μεταδίδεται μέσω της σκνίπας ή εξετάσεις για ερλιχίωση που μεταδίδουν τα τσιμπούρια.

#Ζήτημα ηθικής

Το θέμα ευζωία έχει να κάνει μόνο με την ηθική μας και όχι με το πόσο ο νόμος θα μας τραβήξει …το αφτί. Τα σκυλιά της πόλης, λοιπόν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό ζουν σε διαμερίσματα. Στα πλαίσια των υποχρεώσεων αλλά και των δικαιωμάτων μας, φροντίζουμε να μην ενοχλούν τους συγκατοίκους μας γαβγίζοντας χωρίς λόγο, και πρέπει να γνωρίζουμε ότι στις πολυκατοικίες επιτρέπεται η διατήρηση μέχρι δύο ζώων συντροφιάς σε κάθε διαμέρισμα, ακόμα και όταν ο κανονισμός της πολυκατοικίας το απαγορεύει, με την προϋπόθεση όμως ότι τα ζώα μένουν στο διαμέρισμα και όχι στις βεράντες ή σε κοινόχρηστους χώρους (πυλωτή, ταράτσα, ακάλυπτος χώρος). Στις μονοκατοικίες, ο σκύλος είναι ελεύθερος να μένει έξω, αρκεί να μη διαταράσσει την κοινή ησυχία.

#Νομικές υποχρεώσεις

Επίσης ο νόμος ορίζει ότι, ο σκύλος πρέπει να φοράει λουρί κατά τη διάρκεια του περιπάτου και να είναι κοντά στον ιδιοκτήτη. Αναφέρεται ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπεται ο περίπατος του σκύλου χωρίς συνοδό, ούτε να εξέρχεται ο σκύλος ελεύθερος από το σπίτι και να πηγαίνει σε άλλους χώρους.

Ο σκύλος που κυκλοφορεί μόνος, κινδυνεύει από τροχαίο ατύχημα, ανεξέλεγκτο ζευγάρωμα, σκυλοκαβγάδες, κλοπή. Πολλοί πιστεύουν ότι αν πηγαίνουν το σκύλο τους βόλτα χωρίς λουρί, έχουν μαζί του “ελεύθερη σχέση” και δεν παραβιάζουν τη φύση του. Αν όμως  δεν μας ακούει απόλυτα ο σκύλος μας και κάτι του τραβήξει την προσοχή, μπορεί να συμβούν τα χειρότερα.

Εξάλλου, σκεφτείτε ότι αν ο σκύλος μας είναι ζωηρός ή επιθετικός, ή θέλει να ζευγαρώσει, μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα σε κάποιον άλλον ιδιοκτήτη σκύλου, που μπορεί να είναι ηλικιωμένος ή παιδί ή άπειρος ιδιοκτήτης και να πανικοβληθεί. Πόσες φορές δεν έχουμε δει σκυλιά να τρέχουν χαρούμενα σε πάρκα ανάμεσα σε πολύ μικρά παιδιά, τα οποία πολλές φορές πανικοβάλλονται και βάζουνε τα κλάματα;

#Κανόνες αρμονικής συμβίωσης

Απαραίτητο λοιπόν είναι, ο σκύλος της πόλης να μπορεί να ελέγχεται από τον ιδιοκτήτη του, αυτό που οι σχολές ονομάζουν “βασική υπακοή” και δεν είναι τίποτα άλλο από κανόνες συμβίωσης. Πρέπει ο σκύλος να περπατάει στο δρόμο χωρίς να ενοχλεί τους γύρω του ή να είναι επικίνδυνος για άλλους ανθρώπους και ζώα, και αυτό είναι κάτι που αρχίζει από μικρή ηλικία μέσω της κοινωνικοποίησης.

Μας το αναφέρει ο νόμος, αλλά πρέπει να το γνωρίζουμε και μόνοι μας ότι οφείλουμε να φροντίζουμε για τον καθαρισμό των ακαθαρσιών του σκύλου μας, είτε στο σπίτι μας είτε στο δρόμο.

Ναι ξέρω, έχουμε δίκιο όλοι εμείς που διαμαρτυρόμαστε, γιατί στα περισσότερα πάρκα δεν επιτρέπονται τα σκυλιά, αλλά δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες οι οποίοι κλείνουν τα σκυλιά τους σε παιδικές χαρές ή ακόμα και σε προαύλια σχολείων για να παίξουν, χωρίς καν να φροντίζουν να μαζέψουν τις ακαθαρσίες τους.

#Συνειδητή κυνοφιλία

Δυστυχώς οι πόλεις μάς υποχρεώνουν να συμβιώσουμε πολλοί άνθρωποι και σκύλοι σε μικρούς χώρους, γι’ αυτό οφείλουμε να σεβαστούμε κάποιους κανόνες για να περνάμε καλά και εμείς και τα σκυλιά μας, αλλά και οι γύρω μας, κάτοικοι σκύλων και μη. Να θυμάστε ότι υπάρχουν πολλοί κυνόφιλοι οι οποίοι δεν έχουν σκύλο, αλλά και πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων από τους οποίους ο σκύλος θα έπρεπε να τους αφαιρεθεί δια νόμου.